«گودی گنده» بچه‌فیلی است که مثل همه‌ی فیل‌ها جثه‌ی بزرگی دارد، گوش‌های پهنی دارد، قدم‌های سنگینی برمی‌دارد و خرطوم دارد. او می‌تواند به‌خوبی تمام صداهای جنگل را بشنود و گوش‌هایش را تکان دهد. می‌تواند قدم‌های بزرگی بردارد و در برکه‌های آب بپرد. اما او یک مشکل دارد. او با خرطومش نمی‌تواند صدا ایجاد کند؛ همان صدای معروف فیل‌ها که مثل صدای شیپور است.
بچه‌فیل داستان دست به حل مشکل می‌زند. او با خود فکر می‌کند حالا که نمی‌توانم صدا تولید کنم، یک گروه موسیقی تشکیل بدهم.
فضای داستان در جنگل شکل می‌گیرد. جنگل پر است از صدا و این بهترین موضوع است برای خلق داستانی پر از آواهای تکرار‌شونده. شپ شپ، تپ تپ، هیس هیس، جیک جیک، بوم بوم، گارامب گارامب، تق تق و خش خش، موسیقی جنگل هستند که در این کتاب به گوش می‌رسند.
«مندی راس» در این اثر با معرفی حیوانات جنگل و به کمک آواهای دوست‌داشتنی آن‌ها با مخاطب خود ارتباط درستی برقرار می‌کند. حل مسئله و آموزش آن از دیگر نکات جالب این کتاب است. بچه‌فیل هنوز نمی‌تواند آواز بخواند اما به فکر تشکیل گروه موسیقی می‌افتد. نویسنده سعی دارد توجه مخاطب را به این نکته جلب کند که گاهی در زندگی امکان انجام دادن کاری به‌طور مستقیم وجود ندارد، اما می‌توان برای دنبال کردن هدف از راه دیگری وارد شد.
تصاویر ساده و جذاب «جان هسلم» در تمام صفحات کتاب فضایی شاد و زیبا برای خواننده‌ی کتاب خلق کرده است. تصویر فیل در این کتاب از چند دایره و چند خط ساده تشکیل شده است. مار با چند مارپیچ و فضای سبز جنگلْ با منحنی‌های ساده‌ی سبز به تصویر کشیده شده‌اند. چیزی شبیه اولین نقاشی‌های کودکان که خطوط ساده با رنگ‌هایی شاد و تک‌رنگ هستند. تصاویر همه دوبعدی هستند و همین ویژگی، کتاب را به فضای ذهنی کودکان زیر دبستان نزدیک‌تر می‌کند.
با خواندن این کتاب و دیگر کتاب‌های مجموعه‌ی «قصه‌های شیرین جنگل» افزون بر فرهنگ کتابخوانی، می‌توان آوازبازی، آواورزی و حتی نقاشی را به کودکان آموخت.
