چند نکته‌ی کنکوری از احمد اکبرپور در ده‌سالگی کتابک

اول، چه چیزی برای من شیرازی بهتر از این‌که تا خبرنگار یا دانشجویی اطلاعاتی از کتاب‌ها یا جوایزم بخواهد، سریع بگویم برو کتابک.

واقعاً همیشه برایم سوال بوده است که اگر کسانی آستین همت بالا نمی‌زدند و سرزمین پر رونقی مثل کتابک را نمی‌ساختند، ما جماعت اهل نوشتن برای کودک، کجای دنیای مجازی باید دور هم جمع می‌شدیم؟

چندتا نکته هست که کتابک را برایم عزیزتر می‌کند. یکی این‌که توجه خاصی به کودکان با نیازهای ویژه دارد. این کودکان حق دارند که خیلی بیشتر از این‌ها کتاب‌های مخصوص خودشان را داشته باشند و توجه کتابک خیلی باعث آرامش من است و امیدوارم بتواند فعالیت‌ها و جشنواره‌هایی در این راستا متمرکز کند.

نکته‌ی دوم، توجه به همه‌ی فارسی زبان‌هاست. ما با همین چندتا کشور فارسی‌زبان هنوز نتوانسته‌ایم تعامل درست و حسابی داشته باشیم و تاکید کتابک باعث توجه مضاعف به گستره‌ی زبان فارسی در جهان است. حقیقتاً خانه‌ی ما همین زبان فارسی است و هرچه آبادتر، بهتر.

نکته‌ی دیگر که خیلی مغفول مانده است، معرفی ادبیات ما به ادبیات جهان است. کاش از هر ده تا کتابی که می‌آمد، یکی از آثار ما به آن طرفی‌ها معرفی می‌شد تا این‌قدر مصرف‌کننده صرف نباشیم. بی‌اغراق، ما هم مثل خیلی از کشورها سالی هفت هشت تا کار عالی داریم ولی هیچ امکانی برای معرفی‌اش به جهان نداریم.

ممنون کتابک عزیز که حواست به این نکته‌های کنکوری و باریک‌تر از مو هست... از راه دور ده تا شمع می‌گیرم و برای دو رقمی شدن تولدت روشن می‌کنم... مواظب خودت باش...

شیراز... احمد اکبرپور