- آموزگاران و مربیان باید به این نکته توجه کنند که کودک در فرآیند فعالیت هنری، نباید از زشتی کار خود و یا شبیه نشدن آن به کار مربی نگران باشد. مربی باید بر جنبه های منحصر به فرد و متفاوت هر کاری تاکید کند تا کودکان از کپی کردن و تلاش برای همسان سازی آثارشان با کار دیگران دست بردارند.
- کودک بیشترین بهره را از نقاشی و طراحی زمانی می برد که به حال خود گذاشته شود. تحت هیچ شرایطی در کار هنری کودک دست نبرید و او را وادار به ایجاد تغییر در کارش نکنید. بزرگسالان نباید هیچگاه برای کودک طراحی و نقاشی کنند. چرا که در این صورت کودک ایده و کار بزرگسال را برتر از کار خود خواهد دانست و این عمل مانع از کار هنری و بروز خلاقیت در کودک خواهد شد.
- مربیان و والدین باید با نشان دادن علاقه ی خود به کار هنری کودکان و تشویق، به آن ها در پرورش حس احترام به خود و اعتماد به نفس کمک کنند. آن ها باید هنگام انجام هر نوع فعالیت هنری، با علاقه کار کودک را دنبال کنند تا حس اعتماد به نفس در کودک شکل گیرد، به ویژه کودکانی که دارای کم توانی و معلولیت هستند به تشویق بیشتری نیاز دارند.
- باید در تمامی مراحل کار هنری، کودک را سهیم کرد (تهیه ی مواد، آماده کردن میز و مکان کار، تمیز کردن مکان فعالیت پس از به پایان رساندن کار) تا در کودک تعلق خاطر به کار و مسولیت پذیری شکل بگیرد.
- اگر کودک علاقه ای به شرکت در فعالیت هنری از خود نشان نمی دهد، هرگز نباید او را به انجام فعالیت واداشت. برای کمک به این دسته از کودکان، بهترین کار این است که اجازه بدهیم مدتی کار کردن دیگران را تماشا کنند و بعد زمانی که احساس علاقه یا آرامش کردند، آزاد باشند تا بخش کوچکی از کار را در زمانی محدود انجام دهند و اگر علاقه مند شدند، همراه دیگر کودکان به فعالیت بپردازند.
- اگر کودکی کار هنری خود را درست و کامل انجام نداد، باید از تذکر مستقیم به او خودداری کرد. با پرسش های گوناگون و غیر مستقیم می توان توجه کودک را به نقاط ضعف و اشکالاتش جلب کرد و او را در اصلاح کارش آزاد گذاشت.
