ای ماه، ای زیبای نزدیک و درخشان
جان و دلم را کرده زیباییت سرشار
از شوق تو چون کودکی هستم که گاهی
خواهد تو را از آسمان با گریه‌ی‌زار دستان خود را می‌گشاید، می‌برد پیش
تا گرم بفشارد تو را بر سینه‌ی خویش
امشب بسی مرغان که می‌خوانند آواز
تور تو ریزد بر گلوی نرم آن‌ها
اما سکوت ژرفی من دارد نوایی
گویاتر از آوازهای گرم آن‌ها
آن کس که در حسن تو شاه نکته دانی است
در پیش او بلبل گدای بی‌زبانی است.
دبلیو.اچ.دیویز
نویسنده و شاعر انگلیسی (1923-1871)