فعالیت پیشنهادی برای کتاب مادر جون! چرا اسمم یادت رفته؟!

کتاب «مادرجون! چرا اسمم یادت رفته؟!» مثل یک کتاب شعر است، شعرهایی بی‌قافیه. شعرهایی که «پرل» برای ما می‌گوید و ما را با این‌کار شریک دردهای زندگی‌اش می‌کند. کتاب «مادرجون! چرا اسمم یادت رفته؟!» کتابی است درباره عشق، دوست داشتن و خانواده. کتابی است درباره «پرل»، دختری تنها.

بهتر است مربی پیش از خواندن کتاب به موارد زیر توجه نماید:

در مورد احساسات خودتان با کودکان صحبت کنید. بگذارید آن‌ها بفهمند شما هم گاهی ناراحتید و گاهی احساس تنهایی می‌کنید.
بهتر است پیش از خواندن کتاب در مورد احساس‌های مختلف صحبت کنید. خوب است کودکان را با کلماتی که بیانگر حس‌های متنوع هستند آشنا کنیم تا آن‌ها برای بیان خود راحت‌تر باشند. حتی مناسب است که نام احساسات مختلف روی کاغذهایی نوشته شده و روی دیوار نصب شود.
مربی بهتر است اطلاعاتی از کودکان و تجربهٔ آن‌ها از مرگ و داغ دیدن و همچنین اطلاعاتی که آن‌ها از زندگی و مرگ دارند، داشته باشد.

1. گفت‌وگو کنید:

پیش از بلندخوانی کتاب، از کودکان بخواهید به تصویر روی جلد دقت کنند و با آن‌ها گفت‌وگو کنید:

به نظرتان داستان کتاب درباره چیست؟

پس از خواندن کتاب با پرسش‌هایی مانند نمونه‌های زیر با کودکان گفت‌وگو کنید:

می‌توانی داستان را برای من تعریف کنی؟
به نظر تو می‌شود گروه تک نفره تشکیل داد؟
آیا می‌توانی عضو چند گروه باشی؟ آیا گروه تک نفره هم داری؟ در مورد آن صحبت کن.
گروه‌های مختلفی که در مدرسه پرل وجود داشتند چه گروه‌هایی بودند؟
به نظرت معنی گروه تک نفره داشتن چیست؟ (در گفت‌‌وگو با کودکان به نکات مثبت این نوع گروه مثل افزایش صبر و خلاقیت هم اشاره شود)
از کودکان بخواهید پسربچه‌ای را تصور کنند که می‌تواند موشک کاغذی درست کند، بپرسید که به کمک این توانایی چطور می‌تواند با دیگران ارتباط برقرار کند؟
می‌توانی گروه‌های که در مدرسه شما وجود دارند را نام ببری و بگویی در هر گروه چه کارهایی می‌کنند؟ (این گروه‌ها می‌توانند گروه‌های معمول مثل گروه فوتبال یا گروه آواز باشند و یا اینکه گروه‌هایی غیرمعمول‌تر مثل کودکان دوست‌دار سبزیجات! کودکان را به خلاق بودن در زمینه شناخت گروه‌ها تشویق کنید)
آیا تو در مدرسه یا بیرون از آن عضو گروهی هستی؟ چه گروه‌هایی؟
در مورد مرگ و زندگی با کودکان گفتگو شکل دهید.
از کودکان بخواهید در مورد چیزهایی که در زندگیشان دوست دارند گفتگو کنند.
از کودکان بخواهید اگر تا به حال کسی را از دست داده‌اند در مورد احساسشان با دیگران صحبت کنند.

2. تجزیه و تحلیل کنید:

روی تخته جدولی بکشید و از کودکان بخواهید در یک طرف جدول نام گروه‌های مختلفی که در کلاسشان وجود دارد را بنویسند و در سمت دیگر تعداد افرادی که در این گروه‌ها حضور دارند. کودکان در مورد گروه‌های مختلف و چگونگی شناسایی افراد مختلف هر گروه با هم وارد گفت‌وگو شوند.
از کودکان بخواهید هر کدام کاغذی برداشته و در یک طرف آن توانایی‌هایشان را بنویسند. توانایی‌هایی که می‌تواند آن‌ها را در یک گروه خاص قرار دهد. بعد از آن‌ها بخواهید در طرف دیگر برگه در مورد این‌که این توانایی‌ها بعداً به چه کار آن‌ها خواهد آمد بنویسند.
می‌توانید کودکان را در دایره‌ای گرد هم بنشانید و از آن‌ها بخواهید هر کدام توانایی‌هایشان و این‌که هر توانایی بعداً به آن‌ها چه کمکی می‌کند، بیان کنند. بعد از صحبت هر کدام از کودکان، دیگران را تشویق نمایید تا در مورد توانایی فردی که صحبت کرده نظر بدهند (تلاش شود نظرهای مثبت داده شود).

3. بنویسید:

از کودکان بخواهید:

در مورد زندگی و روابطشان با اطرافیانشان چیزی بنویسند و در صورتی که دوست دارند برای دیگران بخوانند.
شعر بنویسند. لازم نیست همه قواعد را رعایت کنند. مهم تلاش برای نوشتن است.
در مورد کسی یا چیزی که به تازگی از دست داده‌اند چیزی بنویسند.
برای کسی که دوست دارند نامه‌ای بنویسند. بعد به آن‌ها بگویید می‌توانند نامه را به کسی بدهند تا برایشان نگه دارد و سال‌ها بعد دوباره بخوانند، یا نامه را برای خودشان ارسال کنند، یا آن را برای کسی که دوست دارند بخوانند، یا آن را داخل یک هواپیمای کاغذی بگذارند و در رودخانه بیاندازند، یا داخل بطری شیشه‌ای بگذارند و به آب بیاندازند یا غیره.

4. نقاشی بکشید:

در هنگام خواندن داستان کاغذهایی در اختیار کودکان قرار دهید و به آن‌ها بگویید که احساس خود را به هر صورتی که دوست دارند روی کاغذ بیاورند (از خط خطی کردن گرفته تا نقاشی یا نوشتن)
از کودکان بخواهید برای «پرل» نقاشی بکشند.