به نقل از روزنامه تهران امروز: دوست یابی كودكانی كه به مهد كودك می‌روند، بیشتر از كودكانی است كه به مهد كودك نمی‌روند.
از همان سن كودكی مهم است كه فرزندتان با چه كسی دوست است. حتما تاثیرات دوست های كودك خود را در نحوه حرف زدن، حركات بدن و بقیه رفتار‌ها دیده یا خواهید دید. شما می‌توانید با قرار دادن كودك خود مقابل دوست هایی كه خودتان می پسندید، این امر را كنترل كنید اما تاثیرپذیری كودكان از هم امری اجتناب ناپذیر است. لازم نیست اگر دیدید فرزندتان كار بدی از دوستش یاد گرفته او را تنبیه یا از وجود دوستش محروم كنید. همیشه در برابر رفتار‌های بد فرزند تان بی تفاوت باشید و كارهای خوبش را تشویق كنید چرا كه با عكس‌العمل تند در برابر كارهای بد، تنها فرزند تان را از حساسیت خود مطلع می‌كنید. مثلا اگر فرزند تان حرف زشتی زد، حرف او را نشنیده گرفته و اصلا عكس‌العملی مانند خندیدن، اخم كردن و... نشان ندهید.
بی تفاوتی باعث می‌شود كه كودك به مرور زمان این حرف را از گفتارش حذف كند. شما در فرصت‌هایی كه با كودك خود به گفت وگو می پردازید، می‌توانید وقتی را به بررسی رفتار او و دوستش اختصاص دهید. دقت كنید كه هرگز از جملاتی نظیر این كه رفتارت بسیار بد بود یا این حرف دوستت زشت بود و... استفاده نكنید و به جای آن از جملات اگر به جای آن كار این كار را می كردی یا بهتر بود به جای آن حرف این را می‌زدی یا اگر این حرف را نمی‌زدی خیلی بهتر بود یا هیچ كس از تو انتظار این رفتار را نداشت و می‌توانستی این‌چنین رفتار كنی، استفاده كنید تا تاثیر بیشتری روی كودك خود بگذارید. یادتان باشد هیچ دوستی صد درصد خوب یا صد درصد بد نمی‌شود.
پس به كودك خود بیاموزید كه از دوستانش تاثیر مثبت بگیرد و روی آنها تاثیر مثبت بگذارد و خودتان نیز همچون صافی برای رفتار‌های بد كودك تان باشید و از رشد و گسترش رفتار‌های بد در شخصیت كودك تان جلوگیری كنید.
حتما شاهد دعواهای كودكانه بوده‌اید. كودكان معمولا سر اسباب‌بازی‌ها، نقش‌های بازی و... با هم اختلاف پیدا می‌كنند. والدین در این دعوا‌ها باید به چند نكته توجه كنند: هرگز به كودك خود نیاموزید كه هر كسی تو را زد او را بزن چرا كه این امر تنها به دعواهای كودكان دامن می‌زند و حتی باعث می‌شود كودك تان بیشتر كتك بخورد. اصولا دست بزن داشتن در كودكان خوب نیست و ما باید هرچه بیشتر این رفتار را از رفتار‌های كودك مان حذف كنیم.
هرگز به خبرچینی كودكان از هم اهمیت ندهید و از آنها بخواهید خودشان مشكل‌شان را حل كنند. به آنها بگویید اگر نمی‌توانند مشكل‌شان را حل كنند تنهایی به بازی ادامه دهند. همین باعث می‌شود كه آنها به حل مشكل خود تحریك شوند. هرگز اسباب‌بازی را از دست كودكی نگرفته و به دیگری بدهید زیرا در دعواهایی كه سر اسباب‌بازی است،
هر دو كودك مقصرند.
اول صاحب اسباب بازی كه حاضر به گذشتن از اسباب بازی خود نیست و نمی‌تواند آن را به اشتراك بگذارد و دوم كسی كه می‌خواهد اسباب‌بازی كودك دیگر را برای خود بردارد. در چنین مواقعی اگر كودكان به توافق نرسیدند و شما مجبور به دخالت شدید، بهترین كار گرفتن آن اسباب‌بازی از هر دوی آنهاست و گفتن اینكه تا خودتان به یك راه‌حل درست نرسید و با هم موافق نباشید، از اسباب بازی خبری نیست.
با این كار هر دو متوجه اشتباه خود می‌شوند و در پی راه‌حلی می‌گردند كه باز به اسباب بازی برسند و آن گاه به توافق می‌رسند كه با هم با آن بازی كنند.
یادتان باشد كه دست بزن، فحش دادن و با هم نخواستن الگوهای رفتاری هستند كه كودكان معمولا از والدین خود می‌آموزند، پس برای داشتن فرزندی با روابط دوستانه نرمال، اول روابط داخل خانه را نرمال كنید.
اگر كودك شما خجالتی است و نمی‌تواند با هم سن و‌سالان خود ارتباط برقرار كند و شدیدا در روابطش به شما وابسته است، شما می‌توانید به او كمك كنید تا بتواند روابط دوستانه و صمیمانه‌ای برقرار كند. ابتدا باید به تدریج وابستگی كودك تان را به خود کم كنید.
