به نظر می رسد که نوزادان به جز نگاه کردن، خوردن، خوابیدن و گریه کردن کار دیگری نمی توانند انجام دهند. اما نتیجه یک پژوهش جدید در دانشگاه میسوری آمریکا نشان می دهد که مغز نوزادان دارای دانشی به نام "فیزیک حسی" است.
کریستی ون مارله، یکی از کارشناسان دست اندرکار این پژوهش می گوید که تیم کارشناسی آن ها، طرز نگاه و دقت نوازدان در واکنش به رویدادهای مختلف را بررسی کرده اند. آن ها به این نتیجه رسیده اند که نوزادان با انتظارات و تصوراتی از دنیای پیرامون به دنیا می آیند. این آگاهی، چیزی نیست که به آن ها آموزش داده شده باشد. با گذشت زمان و رشد کودک، این دانش، اصلاح می شود و به مهارت هایی تبدیل می شود که بزرگسالان آن ها را به کار می برند.
این تیم کارشناسان، با مرور پژوهش های انجام شده در سی سال گذشته دریافته اند که نخستین نشانه های وجود دانش فیزیک حسی در نوزادان، از دو ماهگی قابل تشخیص است. در این سن، نوزادان نشان می دهند که می دانند اشیا نمی توانند در هوا بمانند و می افتند. نوزادان ۱۰ ماهه نیز، هنگامی که بین یک حجم غذای کمتر و بیشتر حق انتخاب داشته باشند، غذای بیشتر را بر می گزینند.
فیزیک حسی به گفته این کارشناسان، شامل مهارت هایی می شود که بزرگسالان همواره از آن ها در زندگی روزمره خود استفاده می کنند. برای نمونه، هنگامی که یک لیوان شیر از روی میز می افتد، یک بزرگسال ممکن است به طور ناخودآگاه لیوان را در هوا بگیرد، اما سعی نمی کند شیری که از لیوان می ریزد را کنترل کند.
انسان برای واکنش به چنین اتفاقی نیازی به فکر کردن ندارد. در این شرایط مغز دستور می دهد و فرد واکنش نشان می دهد. بسیاری از واکنش های بزرگسالان به اتفاق های روزمره، ناخودآگاه است وکارشناسان این پژوهش بر این باورند که نوزادان هم از این توانایی برخوردارند. آن ها می توانند رفتار اشیا و مواد گوناگون را پیش بینی کنند و واکنش خود را بر اساس آن تنظیم کنند.
ون میرله، به پدر و مادر ها پیشنهاد می کند که با بازی کردن با نوزادان و صحبت کردن، آن ها را تشویق کنند که به اشیای مختلف واکنش نشان دهند تا به این ترتیب، مهارت های نوزادشان در ارتباط با دانش فیزیک حسی، تقویت شود.
