تصور کنید، بسازید و ابداعاتی را به اشتراک بگذارید که بتوانند به آدم‌هایی که در شرایط سخت زندگی می‌کنند، کمک کنند. با استفاده از مواد بازیافت شده، کودکان نمونه‌هایی از پناهگاه‌ها یا وسایل دیگری برای کمک به آن‌هایی که در کویر زندگی می‌کنند را می‌سازند.
- موضوع: قصه‌گویی، علوم، ساخت و ساز، مهندسی
- گروه سنی: ۶-۹ و ۱۰-۱۴ سال
- سطح دشواری: متوسط
- تعداد افراد: بین ۲ تا ۴ نفر
- مهارت‌هایی که به‌کار گرفته می‌شوند: مهارت‌های اجتماعی، خودبیان‌گری، تصمیم‌گیری، انعطاف‌پذیری، تخیل، انگیزه
وسایل لازم:
- تصاویری از بیابان
- مداد
- کاغذ
- مواد بازیافتی (جعبه‌های تخم مرغ، ظرف ماست، بطری شیر، جعبه کفش، لوله مقوایی و غیره.)
- کاغذ کاردستی رنگی
- نوار چسب
- قیچی
- پلاستیک حبابی
- چیپس شکلاتی
- سشوار
- دماسنج
روش اجرا:
در خصوص شرایط ویژه‌ای در بیابان با کودکان به گفت‌وگو بپردازید. از آن‌ها بپرسید: چه نوع پناهگاهی را می‌توانید در بیابان بسازید؟ چگونه می‌توانید در گرمای روز، خنک بمانید؟ به آن‌ها بگویید که چالش امروزشان این است که چیزی بسازند که در برابر گرمای «بیابان» از چیپس‌های شکلاتی محافظت کند (شبیه‌سازی شرایط گرم با استفاده از سشوار).
کودکان را تشویق کنید تا ابتدا ایده‌های خود را با مداد روی کاغذ پیاده کنند.
کودکان نمونه‌های ایده‌هایشان را با استفاده از مواد بازیافتی، کاغذ رنگی، پلاستیک حبابی، چسب نواری و قیچی بسازند.
برای شبیه‌سازی بیابان از سشوار استفاده کنید، از کودکان دعوت کنید تا طرح‌هایشان را با قرار دادن یک چیپس شکلاتی داخل سازه‌هایشان امتحان کنند تا ببینند که آیا شرایط آب و هوایی سخت را تحمل می‌کند یا نه. کودکان را راهنمایی کنید تا متوجه شوند که چه اتفاقی برای نمونه‌هایشان و تکه‌های شکلاتی می‌افتد: آیا قسمت‌هایی از آن آب می‌شود یا به اندازه‌ای داغ می‌شود که غیرقابل لمس باشد؟ در مدت زمان بیشتر چه اتفاقی افتاد؟ آیا چیپس شکلاتی آب می‌شود؟ چه مدت طول می‌کشد تا آب شود؟
همچنان که کودکان طرح‌هایشان را امتحان می‌کنند، از دماسنج برای ثبت دمای شکلات استفاده کنید. کدام‌یک از طرح‌ها بیشترین و کدام کمترین دما را نشان می‌دهد؟
کودکان را به چالش دعوت کنید تا طرح‌هایشان را اصلاح کنند: چگونه در طول روز، خنک و در شب، گرم می‌مانند؟ مدل طراحی شده به چه چیزهای دیگری نیاز دارد؟
چند نکته بیشتر:
این فعالیت‌ها را می‌توانید امتحان کنید:
پس از آن‌که کودکان ساختن طرح‌هایشان را تمام کردند، یک نمایشگاه برپا کنید و به کودکان اجازه بدهید تا در آن‌جا راه بروند و سازه‌هایشان را به هم نشان دهند.
از کودکان بزرگ‌تر بخواهید تا درباره سازه خود بنویسند و توضیح بدهند که چگونه طرحشان به مردم ساکن بیابان کمک می‌کند که زندگی کنند.
در مورد ابداعات واقعی صورت گرفته که به مردم ساکن در بیابان کمک می‌کند تا بتوانند زندگی و پیشرفت کنند مطالعه کنید.
از کودکان بزرگ‌تر درباره شرایط سخت دیگری که می‌خواهند برایش راه حل بیابند، مانند دشت‌های سردسیر شمالی، زندگی در زیر آب، رفتن به ماه، بپرسید. به آن‌ها کمک کنید تا درباره محدودیت‌هایی که در آن شرایط با آن مواجه می‌شوند، فکر کنند.
ارتباط بازی با خلاقیت
درخواست کردن از کودک برای تصور یک سناریوی ناآشنا مثل بیابان یا سونامی برای گسترش زاویه دید و خلاقیت، یک تمرین است. در حقیقت یکی از وظایف تست تفکر خلاق تورنس برای چند دهه، سنجش میزان خلاقیت از طریق پرسش از مردم برای ساختن راه‌حلی در شرایط سخت است. (تورنس و سافتر، ۱۹۸۹)۱. حتی اگر کودک شما شرایط سخت آب و هوایی را تجربه کرده است، داشتن زاویه دید به او کمک می‌کند تا بفهمد یک شرایط سخت شبیه به چیست؟ و چگونه برای آن‌هایی که در مقابله با مشکلات زندگی به کمک نیاز دارند، راه‌حل‌هایی پیدا کنند. همدلی با کسی که در آن شرایط به سر می‌برد، هنگامی که با راه‌حل‌های خلاق همراه باشد، باعث می‌شود که ما نگاه متفاوت‌تری به چیزها داشته باشیم (گرنت و بری، ۲۰۱۱)۲.
[۱] - Torrance &Safter, ۱۹۸۹
[۲] - Grant & Berry, ۲۰۱۱
