«ملودی و جزیره‌ی موسیقی» داستانی است درباره‌ی موسیقی و آواز، شادی و دوستی و صلح در سفری شگفت با یک کشتی شناور که حتی موتورش از سازهای موسیقی ساخته شده است!
ملودی، دختری با موی مشکی و پوستی تیره، با کشتی شناور خود به جزیرهای می‌رسد. مردم جزیره از دیدن او شاد می‌شوند و برایش هورا می‌کشند. اما هنگامی‌که ملودی از پل متحرک کشتی پایین می‌آید، ترومپتش بال می‌زند و از کشتی دور می‌شود! همان ترومپتی که راهِ سفر به جزیره را به او نشان داده بود!
مردم جزیره به ملودی می‌گویند که آنجا جزیره‌ی موسیقی است و آهنگ و نوا در همه‌جای آن جاری است. شاید ترومپت ملودی یک دوست تازه پیدا کرده باشد!
در این جزیره، همه‌چیز از موسیقی ساخته شده است؛ درختان، گیاهان و جانوران سازهای موسیقی هستند و مردم جزیره همه موسیقی می‌دانند؛ به‌ویژه کودکانی که در آنجا زندگی می‌کنند! گویی تمامی جزیره و ساکنانش به‌جای هوا با موسیقی نفس می‌کشند!
آنها به ملودی درباره‌ی آهنگ‌هایی می‌گویند که او هنوز نمی‌داند، و ملودی بی‌صبرانه می‌خواهد آن آهنگ‌ها را با ترومپت خود بنوازد. اما اول باید ترومپت‌اش را پیدا کند! برای همین با کودکان دیگر همراه می‌شود و همه با هم به سفری شگفت در جزیره می‌روند؛ با نورا، فرح، داریا، دومنیک، سونام و آرمیتا که دختری ایرانی است!
«ملودی و جزیره‌ی موسیقی» داستانی موزیکال است. همراه با دیدن و خواندن کتاب می‌توانید به ترانه‌های زیبای کتاب گوش دهید؛ 10 ترانه از کشورهای سراسر جهان. جالب اینکه یکی از این ترانه‌ها متعلق به ایران است و به گوش همه‌ی ما آشناست: ترانه‌ی «گنجشک لالا» با شعری از مصطفی رحماندوست. این ترانه از اواخر دهه‌ی شصت هر شب از برنامه‌ی «شب‌بخیر کوچولو»ی رادیو پخش می‌شد و کودکانِ آن سال‌ها همگی این ترانه را به یاد دارند.
«ملودی و جزیره‌ی موسیقی» هم کتاب تصویری بسیار زیبا‌یی است و هم سفری در جهان موسیقی! در این کتاب، کودکان با ملودی، در جزیره‌ی موسیقی، سفر می‌کنند. ملودی با کودکانی از اریتره، تبت، بورکینافاسو، جامائیکا، مصر، ایران، کلمبیا، لبنان، کنگو و روسیه آشنا می‌شود و ترانه‌ها و آهنگ‌های سرزمین آنها را یاد می‌گیرد. شما نیز می‌توانید با اسکن QRکُد در قسمت‌های مشخص‌شده به ترانه‌ها و موسیقی‌های سرزمین‌های گوناگون گوش بسپارید یا به آدرس سایت زیر رفته، متن ترانه‌ها را بخوانید و موسیقی آنها را بشنوید:
برای دیدن متن ترانه‌ها و شنیدن موسیقی آنها کلیک کنید.
اما دلیل خلق این کتاب چه بود؟
در مقدمه‌ی زیبای کتاب نوشته شده است: «هر کشوری و هر نسلی ترانه‌های مخصوص به خود را دارد. نغمه‌هایی که تو را به لحظه‌های زیبا یا غم‌انگیز گذشته می‌برند. ایده‌ی این کتاب از همین مجموعه آهنگ‌ها گرفته شده است. بنیاد د-فرولوکیت (De Vrolijkheid)، بنیاد ملی ترویج شادی، بر آن شد تا پروژه‌ای هنری را برای کودکان پناهجو اجرا کند. این بنیاد از هنرمندان دعوت کرد تا برای ترانه‌های کودکان پناهجو آهنگ بسازند و خود این کودکان در کنار هم این ترانه‌ها را اجرا کنند. پس از گفت‌وگو با نویسنده و تصویرگر کتاب، انزو پرز لابوردت، به این نتیجه رسیدند که او داستان دختری مومشکی به نام ملودی را بنویسد و آن را تصویرگری کند؛ دختری کوچک و شاد که خوانندگان را به جزیره‌ی موسیقی می‌برد.»
از شنیدن این ترانه‌ها، تمامی کودکان دنیا لذت می‌برند. این کتاب تصویری زیبا، با رنگ‌ها و فضای منحصربه‌فرد و شادش، خواننده را فرا می‌خواند که بارها و بارها تصویرها را ببیند و در این تصویرهای شگفت، به دنبال ترومپت پرنده، ملودی، دوستانش و شگفتی‌های جزیره بگردد. بی‌شک خواندن و دیدن و گوش سپردن به نوای این آهنگ‌ها و ترانه‌ها تجربه‌ای شگفت است که تا مدت‌ها در ذهن کودکان باقی خواهد ماند. این کتاب فراخوان یک جشن است؛ جشنی برای کودکان، برای موسیقی و برای چشم‌ها و گوش‌ها.
این کتاب را با کودکان و برای کودکان بخوانید، به‌ویژه آموزگاران و مربیانی که با کودکانی از سرزمین‌ها و فرهنگ‌های گوناگون کار می‌کنند. از آنها بخواهید سازهای درون تصویرها را کشف کنند و درباره‌ی صدای این سازها و نام‌شان صحبت کنید. از آنها بپرسید چه ترانه و موسیقی‌ای می‌شناسند و اگر ترانه‌ای محلی دارند، درباره‌ی آن با سایر کودکان صحبت کنند؛ همچنین موسیقی‌های محلی ایرانی را به کلاس بیاورید و همراه با کودکان به آنها گوش بسپارید.
در کتاب «ملودی و جزیره‌ی موسیقی»، کودکان با ملیت‌های گوناگون، در جزیرهای زیبا، با شادی و آرامش در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند. کتاب نشان می‌دهد که تفاوت ظاهر، زبان و فرهنگ نمی‌تواند مانع از دوستی و صلح و آرامش باشد و این تفاوت‌هاست که می‌تواند نواهای تازه بیافریند؛ نواها و آهنگ‌هایی که به زندگی تمامی ما رنگ می‌دهد.
