گاهی یک رویداد ساده می تواند سرنوشت انسان را دگرگون کند و گاه این رویداد كوچک و ساده حتی می تواند روی سرنوشت انسان های دیگر نیز تأثیر گذار باشد.
این اتفاق با خواندن یک كتاب برای من رخ داد، كتابی به نام "آن روزها" نوشته ی "طه حسین" نویسنده ی نابینای مصری، که آثار فراوانی از خود به جای گذاشته است. او با پشتكار و تلاش بسیار توانست بر دشواری های زندگی اش چیره شود و به استادی دانشگاه برسد. مدتی نیز وزارت فرهنگ مصر را برعهده داشت.
كتاب "آن روزها" در من شوقی پدید آورد که سبب شد با نگرشی تازه به پیرامون خود نگاه کنم. پس از پایان دوران تحصیل، به عنوان گوینده برای نابینایان در یک موسسه به کار گمارده شدم. در این موسسه، شیوه ی تولید "كتاب های گویا" را فرا گرفتم و پس ازمدتی به شهرسنندج دراستان كردستان رفتم. از همان آغاز، برای دانش آموزان محروم و نابینای آن استان به تهیه ی نوار از كتاب های درسی پرداختم. آشنایی نزدیک با کودکان نابینا در سنندج و وضعیت رقت بار زندگی آن ها که از هر گونه امكانی برای پر كردن اوقات فراغت خود بی بهره بودند، مرا به تأسیس كتابخانه ی گویا برای این کودکان برانگیخت. در مدت چهار ماه، پس از مراجعه به مراكز مربوط همچون استانداری، فرمانداری و... موفق شدم نظرموافق مسئولان را به تأسیس اولین كتابخانه عمومی نابینایان كشور در شهر سنندج جلب کنم و این کار را انجام دادم.
در آغاز کار، تنها برای گروه سنی بزرگسال كتاب گویا تهیه می كردم، ولی با گذشت زمان متوجه شدم كه كودكان نابینا نیاز بیشتری به كتاب دارند. از آن پس به تولید كتاب گویا برای این گروه پرداختم. با پیروی از الگوی این كتابخانه، دیگر استان های كشور نیز برای نابینایان كتابخانه برپا كردند. اكنون در ۱۵ - ۱۶ استان، مكان مناسب برای مطالعه نابینایان فراهم شده است. به امید آن كه این مراكز بتوانند با موفقیت كار خود را ادامه دهند و روز به روز شمار آن ها افزایش یابد.
