۱۹ / ۲ / ۸۸
بحث کودک آزاری در ایران همچون خیلی دیگر از مباحث مربوط به کودکان آنقدر تکرار شده و بی سرانجام باقی مانده که کم کم تبدیل به یک موضوع کهنه و بی رنگ شده است.
اما با آغاز سال جدید و گزارش چندین مورد کودک آزاری درایران و با توجه به نگران کننده بودن این آمار بعضی از نمایندگان مجلس در این باره ابراز نگرانی کردند و نظرات خود را در پی گفت و گویی که با سایت سلامت داشتند اعلام نمودند. در زیر بخشی از این گزارش را می خوانید.
دکتر عبدالجبار کرمی ـ عضو کمیسیون بهداشت و درمان ـ پدیده کودک‌آزاری را معلول بحران‌های اجتماعی نظیر بیکاری، فقر، طلاق و اعتیاد در خانواده‌های ایرانی می‌داند و به خبرنگار سلامت می‌گوید: "متاسفانه علاوه بر اینکه هیچ آمار مشخصی در مورد کودک‌آزاری نداریم، باید اعتراف کنیم که قوانین مصوب در این بخش دارای نواقص بسیاری است که خوشبختانه مجلس هشتم با حساسیت خاصی در پی رفع این نواقص است تا بیش از این شاهد تضییع حقوق کودکان معصوم سرزمین مان نباشیم."
به اعتقاد این نماینده مجلس چاره مشکل کودک‌آزاری در کشور پیشگیری از آن است و پیشگیری از این پدیده هم برخورد مستقیم با آن نیست بلکه تمامی دولتمردان باید با کنترل بحران‌های اجتماعی نظیر مشکلات اقتصادی و مالی، کاهش اعتیاد و طلاق در خانواده‌ها به جنگ ریشه مشکل بروند زیرا ثابت شده که اغلب کودک‌آزاری‌ها از دل خانواده‌های نابسامان و متلاشی بیرون می‌آید.
علیرضا محجوب - نماینده تهران در مجلس- گفته: " به واسطه اینکه سال‌هاست در کمیسیون اجتماعی فعالیت می‌کنم و به طور مرتب از طریق مراجع قانونی در جریان میزان وقوع پدیده کودک‌آزاری در جامعه ایران هستم متاسفانه آمار کودک‌آزاری در ایران را تکان دهنده اعلام می‌کنم."
محجوب ریشه بسیاری از ناهنجاری‌های اجتماعی نظیر خشونت، فساد جنسی، فحشا و فساد مالی را کودک‌آزاری می‌داند و می‌گوید: "در تمام دنیا رسیدگی به چنین مسایلی وظیفه اصلی وزارت رفاه و بهزیستی است اما متاسفانه در کشور ما بهزیستی به قدری درگیر مسایل دیگر است که فرصتی برای انجام وظیفه اصلی خود ندارد"
دکتر محمد دهقان - عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس نیز سازمان بهزیستی را در حمایت از کودکان نهادی ضعیف ارزیابی می‌کند و می‌گوید: "وقتی پدری در اثر سنگدلی و مادری بر اثر نافهمی بچه خود را کتک زد و در این امر افراط هم کرد بر اساس قانون مجازات اسلامی و قانون ویژه کودک‌آزاری امر دایر این است که کودک از پدر و مادر گرفته شود و به مرجعی جدای از پدر و مادر داده شود تا والدین مجازات شوند اما سوال اینجاست که در حال حاضر در کشور ما مرجع دیگری دلسوزتر از همان پدر و مادری که بچه را شکنجه داده‌اند داریم یا خیر؟" وی می‌افزاید: "متاسفانه در کشور ما این مرجع دلسوزتر که قاعدتا باید بهزیستی باشد، وجود ندارد و قاضی پس از بررسی و رای به پرونده کودک‌آزاری یا مجبور است کودک‌آزار‌دیده را به یک مرجع نامطمئن بسپرد یا اینکه به همان پدر و مادر بدهد و وقتی می‌بیند همان پدر و مادر به رغم بد بودنشان باز هم بهتر از یک مرجع نامطمئن هستند، رای به بازگشت کودک به خانواده خود می‌دهد"
