نتایج یک پژوهش جدید نشان می دهد روش هایی که سیستم های قضایی کشورها برای بازگرداندن نوجوانان بزه کار به زندگی بکار می گیرند، گرایش به جرم را در آن ها بیشتر می کند.
فقر، نابسامانی خانوادگی و دوستان نامناسب همیشه ازعامل های گرایش نوجوانان به بزه کاری به شمار رفته اند اما این پژوهش بیست ساله در دو دانشگاه جنوای ایتالیا و مونترال کانادا نشان می دهد درگیر شدن نوجوان در روند قضایی دادگاه های کودکان این گرایش را بیشتر می کند.
کارشناسانی از این دو دانشگاه پسرهایی را از مهد کودک ها و مدرسه های ابتدایی فقیرترین منطقه مونترال انتخاب کردند و آن ها را در فاصله بین ۱۰ تا ۱۷ سالگی زیر نظر گرفتند. سپس آن ها را در ۲۵ سالگی دوباره فرا خواندند تا میزان ارتکاب جرم را در بین آنان بررسی کنند.
۱۷/۶ درصد از این نوجوانان، هنگامی که به بیست و پنج سالگی رسیدند به کارهایی چون خودکشی، ایجاد آتش سوزی عمدی، نگهداری مواد مخدر، فحشا و رانندگی خطرناک دست زده بودند.
سیستم های قضایی در بیشتر کشورها هر سال بسیار هزینه می کنند تا برای کمک و راهنمایی به نوجوان های بزه کار آنها را برای مدتی در گروه هایی کنار هم قرار دهند. به باور کارشناسان این پژوهش گرایش به جرم در میان افراد یک گروه به سرعت گسترش پیدا می کند و بنابراین قرار دادن نوجوانان بزه کار در کنار هم گرایش آن ها را به رفتارهای خطرناک بیشتر می کند .
این کارشناسان پیشنهاد می کنند از کودکی برای پیشگیری از رفتارهای خطرناک برنامه ریزی شود و سیستم های قضایی نوجوانان بزه کار را در کنار هم قرار ندهند تا تاثیر آن ها بر یکدیگر کمتر شود.
