یک جامعه شناس با بیان اینکه هنوز به قصه‌گویی بعنوان یک فن و تخصص نگاه نمی‌شود، گفت: بسیاری از قصه‌گویان تنها به تجارب خود متکی هستند.
علیرضا قاسمی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه کرمانشاه، سابقه قصه گویی در تاریخ بشریت را دیرینه دانست و گفت: از دوران غار‌نشینی قصه گویی در جوامع مختلف مطرح بوده و در دوران‌های مختلف مورد توجه زیادی قرار گرفته است.
این جامعه شناس با بیان اینکه نفوذ عوامل و وسایل ارتباط جمعی در کنار دغدغه‌ها و مسائل دنیای کنونی نقش قصه گویی را در دوران معاصر و به‌ویژه در نظام‌های آموزشی کمرنگ کرده است، یکی از مشکلات موجود بر سر راه قصه گویی را نبود روش‌های علمی و اصولی قابل قبول فن قصه گویی دانست و افزود: بسیاری از قصه گویان تنها به تجارب خود متکی هستند.
این جامعه شناس با تاکید بر اینکه تاکنون جایگاه خاصی برای قصه گویی تعریف نشده است، گفت: هنوز هم به قصه گویی به عنوان یک فن و تخصص نگاه نمی‌شود.
این جامعه شناس در ادامه به بیان اهمیت قصه پرداخت و گفت: زبان ساده قصه نقش بسیار مهمی در انتقال مسائل آموزشی دارد و از آنجایی که در قصه محدودیت زمانی وجود ندارد، می‌تواند کودک را در همه اوقات زندگی پرورش دهد.
قاسمی با اشاره به اینکه قصه می‌تواند در پرورش قوه تخیل کودک نقش مهمی داشته باشد، افزود: قصه زمینه‌های پرورش تخیل کودک را فراهم کرده و قدرت تصور و درک او را بالا می‌برد.
قاسمی با اشاره به نقش مهم قصه در تکوین شخصیت کودک، گفت: کودک از طریق قصه‌ها و داستان‌های خوب به بسیاری از ارزش‌های اخلاقی پی برده و پایداری، شجاعت، نوع دوستی و امیدواری را می‌آموزد.
وی افزود: قصه در درک و فهم مشکلات زندگی به کودک کمک کرده و در زبان آموزی و آموختن کلمات به کودکان نقش مهمی دارد.
این جامعه شناس در ادامه با بیان اینکه قصه‌هایی که کودکان می‌خوانند و می‌شنوند اثرات ماندگاری در فکر و روحیه آن‌ها به‌جای می‌گذارد، گفت: قصه کودکان را برای رویارویی با مسائل و معاشرت با دیگران آماده می‌کند.
این جامعه شناس در ادامه قصه‌ها را منعکس کننده نگاه انسان به جهان هستی و محیط پیرامون دانست و افزود: قصه ابزار خوبی برای انتقال و آموزش آداب و رسوم و سنن از نسلی به نسل دیگر است.
قاسمی سپس قصه را در ایجاد ارتباط بین دو نسل اثرگذار ارزیابی کرد و افزود: قصه می‌تواند زمینه‌های ارتباط بین دو نسل را فراهم کند و یکی از دلایل صمیمی و اخت بودن کودکان با پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها قصه‌هایی است که از زبان آن‌ها می‌شنوند.
وی ارتباط موجود در قصه را از نوع ارتباط چهره به چهره دانست و گفت: این نوع از ارتباط جزء بهترین و تاثیر گذارترین ارتباطات است که از نظر جامعه شناسی یکی از موثرترین اشکال ارتباطی به حساب می‌آید.
