کنجکاوی‌هایی درباره اندازه‌ ها

کودکان اجسام ۳۰ سانتی‌متری را با اندازه گیری استاندارد و غیراستاندارد پیدا می‌کنند. پس از آن تلاش می‌کنند تا با یکدیگر برای اجسامی که پیدا کرده‌اند، داستانی بنویسند.

وسایل مورد نیاز:

• خط کش ۳۰ سانتی‌متری
• نخ یا کاموایی که به اندازه ۱۰۰ سانتی‌متر بریده شده باشد؛ هر کودک یک عدد
• دستگاه ضبط ویدئو (اختیاری)

مراحل انجام کار:

• خط‌کش را به بچه‌ها نشان دهید و برای آن‌ها توضیح دهید که واحد اندازه گیری طول در ایران سانتی‌متر است. چند مثال از اجسام ۳۰ سانتی‌متری برای آن‌ها بزنید (مثلاً کتاب، کامپیوتر، تکه کاغذ).
• به هر کودک یک تکه نخ بدهید.
• آن‌ها را به گروه‌های کوچک تقسیم کنید و بخواهید که در کلاس به دنبال اجسام ۳۰ سانتی‌متری بگردند.
• آن‌ها را به استفاده از نخ‌های خود برای اندازه گیری طول اجسام تشویق کنید.
• بعد از این‌که بچه‌ها اجسام خود را جمع کردند، از آن‌ها بخواهید در گروه‌های خود وسایلی که پیدا کرده‌اند را بررسی کنند. سپس اجسام را به گروه‌های کوتاه‌تر، بلندتر یا دقیقاً ۳۰ سانتی‌متری تقسیم کنند.
• به آن‌ها کمک کنید تا داستانی راجع به اجسامی که پیدا کرده‌اند، بنویسند. اگر امکانش را دارید، برای ثبت کار گروهی آن‌ها، فیلمی تهیه کنید.

چند توصیه دیگر:

• برایشان مداد، کاغذ و تخته‌شاسی تهیه کنید تا وسایل پیدا کرده را یادداشت یا نقاشی کنند.
• از بچه‌ها بخواهید که از پای خود به عنوان یک واحد اندازه گیری غیراستاندارد برای یافتن اشیاء هم‌اندازه آن استفاده کنند.
• آن‌ها را به انتخاب اجسام ناصاف تشویق کنید (مثلاً آیا کمر شما ۳۰ سانتی متراست؟)‌. در این‌جا با مفاهیمی مانند محیط و قطر آشنا می‌شوند.
• بگذارید راجع به اندازه محیط‌ها حدس بزنند: یک کاموا چقدر باید باشد تا بتواند دور یک لیوان را بگیرد؟ یا چقدر روبان برای بسته‌بندی یک کادو نیاز است؟ مقدار حدس زده شده را ببرید و ببینید درست گفته‌اند یا نه!
• از آن‌ها بخواهید با استفاده از نخ‌های خود، پنج وسیله پیدا کنند که دقیقاً ۳۰ سانتی‌متری‌اند، پنج تا که کوتاه‌ترند و پنج تا بلندتر.
• از کودکان بزرگ‌تر بخواهید که راجع به فاصله دو چیز تخمین بزنند؛ مثلاً از در تا تخته.

گریزی به خلاقیت

رفتاری که محدود بودن منابع برمی‌انگیزند، خلاقیت است. (استوکز^۱، ۲۰۰۵) محدودیت‌ها به نوعی ما را مجبور -یا بهتر است بگوییم آزاد- به دیدن جزئیات و عملکردهای خاص و منحصربه‌فرد وسایل عادی می‌کنند. (مک‌کفری^۲، ۲۰۱۲) جست‌وجو با معیاری خاص، مثلاً طول، باعث می‌شود کودکان اجسام را با دید بهتری ببینند. زمانی که بچه‌ها با طول اجسام آشنا می‌شوند، دیگر بر روی استفاده سنتی و همیشگی اجسام تمرکز نمی‌کنند و این باعث رشد و افزایش انعطاف‌پذیری آن‌ها در زمان حل مسائل و مشکلات می‌شود. (دانکر^۳، ۱۹۴۵؛ جرمن و دفی‌تر^۴، ۲۰۰۰؛ مک‌کفری، ۲۰۱۲)