شعر ساعت دریا از اسدالله شعبانی

در ساکتی بلند

سوگوارترين لب‌ها را

به آفتابی تازه می‌خواهم

هنگام، که ساعت دریا

می‌غلتد

مروارید صداها را

با نگاهی از سفال

مانداب را به صدای غوک‌ها می‌سپارم و خواب جلبک‌ها

در پرتو ستاره می‌آشوبد.