مطالعات جدید نشان می دهد که پاسخ به این پرسش و انتخاب مناسب معلم و مربی ورزش، اثر قابل ملاحظه‌ای در پیشرفت اجتماعی و احساسی کودک دارد.
مطالعه صورت گرفته بر روی ۱۱۹ کودک و نوجوان ۱۰ تا ۱۸ساله که در بخش ویژه مجله روان شناسی رشد به چاپ رسیده است نشان می دهد مربیانی که جنبه خاصی از رفتار کودک را تحسین می کنند – نظیر گفتن جمله «خیلی خوبه، همین‌جور تا آخر ادامه بده» در هنگام شناکردن طول استخر – بیشترین رشد را در خودباوری، احساس هویت و توانایی تمرکز بر روی هدف سبب می شوند. داگلاس کوتورس و دیوید کانروی، پژوهشگران دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا می‌افزایند استفاده از تشویق‌های کلی و مبهم نظیر «تو یک شناگر بزرگ هستی» تاثیر کمتری خواهد داشت. بنظر می‌رسد مدیریت تیم ورزشی بر اساس دموکراسی – نظرخواهی از کودکان در مورد روش تمرین یا ارائه پیشنهادهای مختلف – هیچگونه کمکی به کودکان نمی کند.
مربیگری کودکان که داوطلبان زیادی هم دارد، یکی از مشکل‌ترین پیشه ها است و این مطالعات نیز اهمیت فوق العاده آن را روشن می کند. کودکان از بازی‌های ساده مهدکودک تا ورزش‌های مختلف دبیرستان زیرنظر مربیان ورزش هستندو ممکن است با مربیان خوب پیشرفت کنند یا با مربیان بد آسیب روحی ببینند.