یک کارشناس و آموزگار مدارس استثنایی، گفت: اوتیسم، ناتوانی رشدی است که به طور معنی داری بر ارتباط کلامی و غیرکلامی، تعامل اجتماعی و کارکرد آموزشی تأثیر می گذارد و معمولاً قبل از سه سالگی ظاهر می‌شود.
"رویا یزدانی" در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه همدان، افزود: نقص در مهارت های اجتماعی، رفتارها و الگوهای کلیشه‌ای و قالبی، مشکلات گفتاری و زبانی(۵۰٪ کاملاً فاقد گفتارند) از جمله ویژگی های کودکان اوتیستیک هستند.
وی اظهارکرد: این اختلال اولین بار در سال ١٩۴٣ توسط دکتر لئوکاند در آمریکا تشخیص داده شد و نامگذاری شد و شیوع اوتیسم در پسران چهار برابر بیشتر از دختران مشاهده شده است و تقریباً ٧۵٪ کودکان فوق مبتلا به عقب ماندگی ذهنی هستند.
یزدانی افزود: معمولاً ٢۵٪ باقی مانده را اوتیسم با عملکرد بالا می‌نامند اغلب این کودکان قادرند با مردم ارتباط برقرار کنند و زبان عادی را بکار گیرند ولی پاسخ‌های نامناسبی به شرایط محیطی می‌دهند.
وی گفت: والدین، اولین کسانی هستند که رفتارهای غیرمعمول کودک را مشاهده می‌کنند در بسیاری از اوقات کودک متفاوت از قبل و یا زمان تولد به نظر می‌رسد. برای مدت طولانی به چیزی توجه نمی‌کند و یا پاسخی به اطرافیان نمی‌دهد.
این کارشناس و آموزگار مدارس استثنایی، یادآورشد: فقدان گفتن یک کلمه تا ١۶ ماهگی، فقدان جمله دو کلمه‌ای تا دو سالگی، فقدان تعامل با کودکان دیگر در بازی، اصرار بر یکنواختی محیط و ممانعت از تغییر در آن، فقدان خنده، لبخند یا نارسایی در ابراز عواطف و هیجانات مثبت، ناتوانی در ارائه یک ژست و حالت بدنی هنگام خوشحالی و ناراحتی و یا اشاره کردن به چیزی، برخی از علائم و نشانه‌هایی که می تواند هشداری برای والدین و یا متخصصین این کودکان باشد.
یزدانی نسبت به پاسخ ندادن به نام، زمانی که مورد خطاب قرار می گیرد، ضعف در مهارت‌های اجتماعی، تماس چشمی ضعیف، لذت نبردن از در آغوش گرفتن، ضعف و نارسایی در کاربرد درست اسباب بازی‌ها، انجام بازی های تکراری و ظاهراً بدون تخیل در کودکان هشدار داد و از والدین خواست تا این موارد را جدی بگیرند.
وی تصریح کرد: مداخلات اولیه و فشرده در مکان‌های آموزشی برای حداقل دو سال در طی سال‌های پیش از دبستان موجب رشد اغلب کودکان اوتیستیک شده است و در ارزیابی یک کودک، درمان گران بایستی بر خصوصیات رفتاری کودک تکیه کند.
یزدانی گفت: برخی از این خصوصیات ممکن است در چند ماه اول زندگی کودک و یا تا پایان سال اول ظاهر شود،همچنین ناهنجاری حداقل تا سه سالگی در یکی از سطوح ارتباطی، اجتماعی یا رفتار کلیشه‌ای و محدود شده آشکار می شود.
