به منظور از بین بردن ترس کودکان از برخورد با کادر درمانی و پزشکان با روپوش سفید و وسایل و تجهیزات بیمارستانی بیمارستانی با عروسک های خرسی در اصفهان برپا شد.
کمیته تخصصی سلامت عمومی انجمن دانشجویان پزشکی اصفهان با هدف از بین بردن ترس کودکان از برخورد با کادر درمانی و پزشکان با روپوش سفید و وسایل و تجهیزات بیمارستانی اقدام به اجرای طرح بین‌المللی بیمارستان خرس عروسکی کرده است.
به گزارش ایلنا و بنا بر دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، در این پروژه که برای اولین بار در اصفهان اجرا می‌شود کودک یک پروسه درمانی را در محیطی شاد و بدون هیچگونه واهمه‌ای طی می کند.
گفتنی است حدود ۷۰۰ کودک به عنوان پدر یا مادر عروسک‌هایشان به این بیمارستان مراجعه کرده و در فضایی دوستانه و در قالب بازی، مراحل مختلف درمانی از جمله پذیرش، معاینه، خریدن دارو، بخش رادیولوژی، تزریقات، آتل‌بندی و پانسمان را برای عروسک خود تجربه نمودند و با روند درمان و دیگر اقدامات پزشکی نیز آشنا شدند.
شایان ذکر است وجود محیطی شاد و برخوردهای کودکانه و دوستانه افراد تیم اجرایی، باعث ایجاد اطمینان خاطر به کودکان شد تا بتوانند ارتباط مفیدتر و با آرامش بیشتری را با پزشکان داشته باشند.
علت تاسیس و نیاز به وجود چنین مکانی از آنجا منجر شد که برخی از کودکان هنگام مراجعه به پزشک رفتارهایی که ناشی از ترس است از خود بروز می‌دهند. روانشناسان علت این رفتار را بررسی کرده و دریافتند هنگامی که فرد احساس خطر می‌کند یک واکنش هیجانی از خود نشان می‌دهد که ترس نام دارد.
وقتی کودکی می‌ترسد ممکن است جیغ بکشد، فرار کند، ناخن بجود. حتی در برخی کودکان این ترس روی دستگاه‌‌های تنفسی و گوارش و نیز گفتار تأثیر می‌گذارد. در این میان نباید شب ادراری و خشم کودک را که از ترس ناشی می‌شود فراموش کنیم.
علت ترس می‌تواند موارد مختلفی باشد که می‌توان به مواردی مانند ترس از ارتفاع، ترس از تاریکی، ترس از تنهایی، حتی ترس از سرزنش والدین و ترس برخی کودکان به هنگام مراجعه به پزشک اشاره کرد. هنگامی که کودکی را برای درمان به مکان‌های درمانی می‌بریم این ترس در وی بروز می‌کند. بروز این رفتار در کودکان سه تا شش ساله بیشتر است چرا که در آن لحظه به کودک احساس جدایی از والدین دست می‌دهد و چون این احساس را به خوبی درک نمی‌کند دچار ترس می‌شود.
ترس از درد، علت دیگری است که می‌تواند ترس کودک را برانگیزد. مثل درد ناشی از تزریق آمپول و یا معاینه که معمولا تا مدتها این ذهنیت در کودکان باقی می‌‌ماند.
البته در این میان نوع رفتار پزشک با کودک می‌تواند تا حد زیادی از ترس او بکاهد. نوع گفتار والدین هم در ایجاد ترس بسیار موثر است. به عنوان مثال اگر والدین به دلیل منع کودک از کارهایی که مورد قبولشان نیست به او بگویند اگر این کار را انجام بدهی بیمار می‌‌شوی و باید آمپول بزنی.
لذا وقتی کودک بیمار می‌شود احساس گناه می‌کند و تصور می‌کند بیماری او تنبیهی برای کاری است که انجام داده در اینجا باید این تصور از ذهن کودک پاک شود و به او اطمینان داده شود که آقا یا خانم دکتر علت بیماری او را می‌‌داند و آن را درمان می‌کند و خود کودک نقشی در ابتلا به بیماری‌اش ندارد.
اینکه کودک بداند برای درمان بیماری قرار است به کجا مراجعه کند و اینکه اگر او نزد پزشک برود اتفاق ترسناکی نمی‌‌افتد بطور قابل توجهی از میزان ترسش کاسته خواهد شد که این ذهنیت باید توسط والدین برای کودک ایجاد شود.
