محمدهادی محمدی - پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان - در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا گفت: تا زمانی که موضوع دوران کودکی در ایران جدی گرفته نشده، صحبت کردن درباره نقش دولت، سازمان‌ها و نهادهای حکومتی مثل مجلس، به شوخی شبیه است.
محمدی تصریح کرد: در دنیای پیشرفته‌تر، موضوع نهاد کودکی به سیاست‌گذاری‌های کلان مرتبط است؛ در حالی که در مملکت ما این موضوع نه در مجلس و نه در دولت و نه حتی در شهرداری اساسا مساله نیست.
او تاکید کرد: از نگاه اینان بچه‌ها همان بچه‌هایی هستند که در نگاه طنزآلود نویسندگان دوره مشروطه همچون ایرج میرزا ترسیم شده است . تا نگاه ما به مفهوم کودکی عوض نشود، هیچ مقوله‌ای در ایران درباره کودکان اتفاق نیفتاده و نمی‌افتد.
نویسنده تاریخ ادبیات کودکان و نوجوانان افزود: با توجه به این موضوع انتظار از نمایندگان مجلس برای بهبود وضعیت کودکان امری صرفا تخیلی است. به نظر من که بیش از ٣٠ سال است در حوزه مطالعات دوران کودکی فعال هستم، به کسانی که در نهادهای دولتی هستند و خود مفهوم دوران کودکی را درک نکرده‌اند، امیدی نمی‌توان داشت. مثلا سازمان میراث فرهنگی از راه‌اندازی بخش کودک و نوجوان خبر داده بود، در حالی که در عمل جز دست انداختن کودکان کاری نکرد.
محمدی با تاکید براین که به ازای ١٢٠ هزار مدرسه آیا ما نباید ١٠ موزه ویژه کودکان هم داشته باشیم، تصریح کرد: در چنین شرایطی چطور می‌توان از مجلس انتظار داشت تا کار جدی برای بچه‌ها انجام دهد. هر جامعه‌ای زمانی موضوع کودکی برایش جدی تلقی می‌شود که مفهوم دوران کودکی برای آن مهم باشد و به درک شایسته‌ای در این زمینه رسیده باشد. در حالی که همه ما دوران کودکی‌مان در واقع دوران صغارت بوده است. یعنی بزرگسالان کوچکی بودیم که بزرگان‌مان پیوسته ما را تحقیر و تنبیه کرده‌اند.
این پژوهشگر تاکید کرد: همه ما به نوعی همین دوران کودکی خود را همین گونه سپری کرده‌ایم. در حالی که دوران کودکی یک دوره تکاملی در جامعه بشری است که متاسفانه جامعه ما مثل همه کشورهای در حال توسعه به آن نرسیده است. بنابراین چطور می‌توانیم انتظار داشته باشیم با شکل‌گیری چیزی به اسم فراکسیون کودک در مجلس مشکلات یکی پس از دیگری حل شود.
او گفت: نگاهی به قربانیان تصادف‌های رانندگی در جاده‌ها بکنید. اغلب آنان کودکان هستند و عکس‌العملی که ما نسبت به این فاجعه در جامعه داریم چیست. خیلی راحت خبر کشته شدن آنها را می‌خوانیم و از کنارش می گذریم. چرا؟ چون برای ما هنوز مفهوم کودکی فهم نشده است. در حالی که از ساده‌ترین مفاهیم دوران کودکی توجه به حقوق کودکان است؛ حقوقی که مهمترین بخش آن به بحث امنیت کودکان در جامعه، خانه، جاده‌ها و حتی در حالت‌های بحرانی مثل جنگ اشاره دارد اما مرگ کودکان در جاده‌ها برای ما آنقدر طبیعی است که حتی به آن فکر هم نمی‌کنیم.
این نویسنده تصریح کرد: در همه جای دنیا بحث آموزش کودکان پیش دبستانی با آموزش حقوق کودکان پیوند خورده است؛ در حالی که ما نسبت به آموزش آن بی‌توجهیم. حتا مربی را هم که به سر کلاس‌ها می‌فرستیم، نسبت به حقوق کودکان اقناع نکرده‌ایم پس چطور می‌خواهیم با ایجاد یک فراکسیون به حقوق کودکان به مفهوم عام کلمه برسیم؟!
محمدهادی محمدی با اشاره به عملکرد ضعیف این فراکسیون تاکید کرد: شاید برخی از نمایندگان مجلس صرفا بر اساس علایق شخصی و درکی که به آن رسیده‌اند بر لزوم ایجاد فراکسیون کودکان رسیده باشند اما این واقعیتی است که این آدم‌ها به سبب دوری از مدار قدرت مجلس نتوانسته و نمی‌تواند در این زمینه منشاء اثر باشد. البته ما اینقدر از این طرح‌ها و ایده‌های بزرگ در مورد کودکان و نوجوانان‌مان داشته‌ایم و در عمل به آنها نپرداخته‌ایم که اگر بخواهیم آنها را در قالب کتابی تدوین کنیم، خود مثنوی هزار من کاغذ خواهد شد.
