کتاب «پسری که دنبال باد رفت» دنیا را از نگاه یک کودک اوتیستیک نشان می‌دهد. سامی می‌داند با بقیه فرق دارد. او از توی گرد و غباری که نور آفتاب به آن تابیده، شکل‌های مختلف پیدا می‌کند.
بوی بدن مورچه‌ها را می‌فهمد. از آمدن توفان با تکان خوردن برگ‌ها با خبر است. دوست دارد بداند اشیای دور وبرش چطور کار می‌کنند و وقتی نمی‌فهمد کلافه می‌شود و سردرد می‌گیرد. اتاق‌اش پر از کتاب است و میان آن‌ها پاسخ پرسش‌های‌اش را جست‌وجو می‌کند. اما کتاب‌ها پاسخ یک سوال مهم سامی را نمی‌دانند! باد از کجا می‌آید؟ و سامی برای فهمیدن‌اش سفری را از خانه به خیابان آغار می‌کند. او آن‌قدر باد را دنبال می‌کند که همراه‌اش به هوا می‌رود و در میانه باد و آسمان، رنگ‌های زیبایی را می‌بیند.
کتاب «پسری که به دنبال باد رفت» از تفاوت می‌گوید، از درک کودکان اوتیستیک! اما تأکید می‌کند که کودکان و همه ما متفاوت هستیم و باید به تفاوت‌هایمان احترام بگذاریم و از دریچه این تفاوت، دنیا را زیبا ببینیم.
انتشارات کتاب پارک، کتابی دیگری هم درباره کودکان طیف اوتیسم دارد. کتاب «خط خط‌های من» هم به این موضوع از زاویه دیگری نگاه می‌کند. از ارتباطات این کودکان و دنیای پیرامون‌شان می‌گوید و آزارهایی می‌گوید که این کودکان برای تفاوت‌های‌شان می‌بینند.
