آموزش بازیگری در کودکی چیزی است برآمده از دنیای کودکانه. دنیایی که پر از تخیل و خیال‌پردازی است و کودکی که می‌تواند خود را به جای هر شخصیتی بگذارد و به این تخیل بال و پر بدهد.
همان کاری که خیلی از کودکان در بازی‌هایشان می‌کنند. اولین کتاب بازیگری من، همان‌طور که از نامش پیداست، ادعا ندارد که کتابی کامل برای بازیگر شدن است؛ بلکه شروعی است برای بچه‌هایی که در بازی‌هایشان خود را بازیگر می‌دانند. کتاب‌های بازیگری بسیاری برای بزرگ‌سالان نوشته شده‌اند، اما کودکان سهم کمی از آموزشی مخاطب‌محور در زمینه‌ی بازیگری دارند. جای خالی‌ای که کتاب می‌خواهد آن را پر کند.
کتاب از همان ابتدا، کودک را با سؤال روبه‌رو می‌کند و هر بار یک مأموریت بازیگری به او می‌دهد که آموخته‌هایش را از این طریق عملی کند. سؤال «بازیگری چیست؟» با مأموریت تظاهر کردن دنبال می‌شود و با گفتن از تظاهر کردن، راه را برای مأموریت بعدی که تخیل است، باز می‌کند. کتاب هم‌چنین به بحث‌هایی هم چون چگونگی هماهنگی صدا و بدن می‌پردازد و از کودک می‌خواهد آنچه را که طبیعی به نظر می‌آید، انجام دهد و حرکات بدن و صدای خود را در موقعیت‌های مختلف به خاطر بسپرد. نویسنده کودک را ترغیب می‌کند با فکر کردن درباره‌ی شخصیت و پاسخ دادن به پرسش‌ها، شخصیت را بشناسد تا بتواند آن را خوب بازی کند و در این راه از حواس پنج‌گانه‌اش کمک بگیرد.
فصل توصیه‌های حرفه‌ای در کتاب، جدیت کار را به کودک می‌آموزد و می‌پذیرد که کار او را مهم و باارزش تلقی کرده‌اند. اولین کتاب بازیگری من می‌تواند برای بچه‌ها ایده‌ای باشد که خودشان را در این علاقه محک بزنند و هم‌زمان با اینکه بازیگری را به منزله‌ی کاری مهم و دقیق آموزش می‌دهد، با تمرین‌هایش آن را به کودک نزدیک می‌کند تا در روزمرگی‌هایش بتواند این هنر را پیدا کند و پرورش دهد.
