امید به پرنده می‌ماند. پرندهای کوچک که دیدن و یافتن‌اش چشمانی جوینده و اندیشه‌ای پوینده می‌خواهد. پرندهای که با بال‌های کوچک‌اش آرام پرواز می‌کند و گاهی بسیار دور است اما همیشه راهی به‌سوی کودکان می‌یابد. پرندهای که آسترید لیندگرن، نویسنده‌ی نامدار ادبیات کودکان، گمان می‌کرد قرمز است و بال‌زنان کودکانِ جهان را به سوی مرغزارهای زیبا و شاد می‌برد. پرندهای که ماریت تورن‌کویست، تصویرگر هلندی، به آن رنگ و جان بخشید تا کودکان با دیدن تصویرش احساس قدرت کنند.
کتاب «پرنده قرمز» در سال ۱۳۹۳ به ایران سفر کرد و توسط زهره قایینی به زبان فارسی ترجمه شد تا کودکان فارسی‌زبان نیز روایت لیندگرن و تورن‌کویست از امید را بخوانند و ببینند. بهار ۱۴۰۰ آغاز سفری دیگر بود؛ کتابخانه‌ای در روستای قاسم‌آباد در حاشیه‌ی شهر تهران گشوده شد و «پرنده قرمز» نام گرفت تا این بار پرنده با خود پرده‌ای زیبا و چشم‌‌نواز به تهران بیاورد.
در سال ۲۰۱۹ نمایشگاهی به نام «جزیره شادی» از آثار ماریت تورن‌کویست در نزدیکی خانه‌ی آسترید لیندگرن در ویمربی سوئد، زادگاه او، برگزار شد که پرده‌ای زیبا از تصاویر کتاب «پرنده قرمز» نیز برای این نمایشگاه طراحی شده بود. ماریت تورن‌کویست و خانه‌ی آسترید لیندگرن پس از پایان نمایشگاه، با مهر بسیار این پرده را برای «با من بخوان» و کتابخانه‌ی قاسم‌آباد فرستادند.
چند ماهی طول کشید تا «پرنده قرمز» به خانه‌ی جدیدش برسد. خانه‌ی جدید او در روستای قاسم‌آباد تهرانچی در کیلومتر ۱۵ جاده‌ی خاوران، نزدیک کوره‌پزخانه‌های اطراف تهران است. در ساختمانی که پیش‌تر مخروبه بود و حالا کتابخانه‌ای ایمن و زیباست. او در مهر ۱۴۰۰ و در یک روزی پاییزی به کتابخانه رسید اما به یُمن بودن‌اش کتابخانه همیشه دری به سوی «مرغزارهای آفتابی»، بهاری و سرسبز خواهد بود.
