کتاب «ماتیلدا» داستان دختری کنجکاو، باهوش و کتابخوان است. اما این ویژگی‌های ماتیلدا مورد پسند پدر و مادرش نیست. آن‌ها نه تنها به او نمی‌بالند، بلکه او را ابله هم می‌دانند. ماتیلدا با بالا رفتن سن و ورود به مدرسه، توانایی عجیبی در خودش کشف می‌کند؛ توانایی حرکت دادن اشیا از دور. او از این توانایی برای کمک به کسانی که دوست‌شان دارد استفاده می‌کند.
«نکته خنده داری که در برخی از پدر و مادرها وجود دارد این است که حتی اگر فرزندشان چندش آورترین موجود عالم هم باشد، باز فکر می‌کنند تحفه‌ای بی همتاست.» اما گاهی به پدر و مادرهایی بر می‌خوریم که نقطه مقابل گروه قبلی هستند، یعنی هیچ عشق وعلاقه ای به فرزندشان ندارند. خانم و آقای «ورم وود» یعنی پدر ومادر «ماتیلدا» از این قماش‌اند.
آن‌ها ماتیلدا را به صورت یک پوستهٔ زخم نگاه می‌کنند. "پوسته زخم، پوست خشک روی زخم است که باید با آن ساخت تا وقتش برسد و آن را کند و دور انداخت." در چنین وضعیتی «به قول ناپلئون تنها راه منطقی، ضد حمله است»، ...
داستان "ماتیلدا" از شاهکارهای ادبیات کودکان جهان است. درون مایهٔ تربیتی و اجتماعی داستان همراه با زبانی طنزآمیز و پر کشش، خواندن را برای مخاطب لذت بخش می‌کند.
خواننده با ماتیلدا همراه می‌شود تا در مبارزه‌ها و پیروزی‌های او بر آدم بزرگ‌هایی که کودکان را دوست ندارند سهیم شود.
استفاده از استعاره، واژه‌های خنده دار و عبارت‌هایی که کودک امروز می‌پسندد، داستان را در جایگاه ادبیات ماندگار قرار می‌دهد.
کتاب با تصاویر طنز همراه با موضوع به اوج کمال می‌رسد. رولد دال نویسندهٔ داستان از سوی تمام کودکان دنیا برندهٔ جایزهٔ بهترین نویسندهٔ قرن کودکان در سال ۲۰۰۰ شده است.
ویژگی کتاب علاوه بر کارکرد تربیتی- تفریحی آن، لذت بخشیدن به مخاطب و بر انگیختن او به مطالعه است. خواندن"ماتیلدا به والدین و مربیان تربیتی - آموزشی پیشنهاد می‌شود.
