می‌خواهم بگویم بعضی از نفرات یک نفر نیستند. بیشتر از یکی و دوتا هستند، یعنی یک گروه‌اند، یک تیم کاری همواره در اندیشه و پویش. بعضی گروه‌ها و جمع‌ها و شوراها و سازمان‌ها هم همین‌طورند.
راه دور نرویم. شورای کتاب کودک را در نظر بگیریم. شورا بعد از همان چند سال اول شکل‌گیری‌اش دیگر «یک» شورای تک و تنها و خشک و خالی نبود. درخت پر بَر و باری بود که از تنه‌ی تناور آن، شاخه‌های بلند رسته بود. دیگر در دستور کار شورا، تاسیس یک مدرسه نوین قرار نداشت. شورا دیگر یک نهاد بود که کارش معرفی کتاب بود و ترویج کتاب‌خوانی و تربیت قصه‌خوان و آسانگر (تسهیلگر) و فرهنگنامه‌نویسی و بسیار چیزهای دیگر. در یک کلام، همه آن‌چه با کودک و ادبیات کودک پیوند داشت.
موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودک و سامانه‌ی کتابک نیز از همین گوهراند. این موسسه به تنهایی بار یک آکادمی ادبیات و تاریخ ادبیات کودک را بردوش می‌کشد. همین سامانه‌ی کتابک که با همت همکاران این موسسه به‌طور منظم در اختیار دست اندر کاران ادبیات کودک قرار می‌گیرد، در حکم فانوسی است که ما را همواره از رویدادهای مسیر و پیرامون‌مان باخبر می‌کند.
کتابک بر هیچ جمع و گروهی خط بطلان نمی‌کشد. اصلاً اهل خط کشی نیست. راه خودش را می‌رود و راه دیگران را نیز روشن می‌کند. «ک» کتابک «ک» تصغیر نیست، «ک» تواضع و فروتنانه دوست داشتن است. یار کتابک باشیم و راه یاری به کودکان و دوستداران دنیای کودکی را هموارتر کنیم!
