برگردان نوشین گرشاسبی
یک راوی: باور دارم، تخیل از علم نیرومند‌تر است افسانه از تاریخ و رؤیا از واقعیت. امید همیشه بر تجربه پیروز می‌شود خنده درمان غم و اندوه است و عشق از مرگ قوی‌تر.
رابرت فالگم قصه گویی به چه معناست؟
شورای ملی دبیران انگلیسی، قصه گویی را این گونه تعریف می کنند: قصه گویی یعنی راوی از طریق زبان و یا حرکات بدن بین شنونده و داستان ارتباط برقرار کند. تعداد زیادی از قصه گویان این روند را دو جانبه می دانند که شامل قصه گو، فردی که قصه را بیان می‌کند، و شنوندگان است، کسانی که به قصه گوش می‌دهند و در تخیلات‌شان غرق می‌شوند. شرلی ریس، معلم و نویسنده می‌گوید: وقتی به تعریفی که از قصه گویی داده شده می‌اندیشم، آن را به شکل یک رویداد یا سر گذشت مجسم می‌کنم که شنونده و قصه گو در آن حضور دارند. قصه گو کسی است که این رویداد را می‌آفریند، البته اگر شنونده خود را با آن درگیر کند.
چرا نیاکان‌مان قصه می‌گفتند؟
تاریخ‌نگاران برای این پرسش، چند پاسخ دارند: برای تدریس تاریخ، پایان دادن به کشمکش‌ها، درک جهان هستی، بر آوردن نیاز به تفریح و سر گرمی، ستایش قدرت‌های فرا طبیعی، انتقال تجربه‌ها، ثبت فعالیت‌ها و ویژگی‌های نیاکان برای نسل‌های بعد.
آیا داستان‌های نياكان ما به زندگی کنونی‌مان ارتباط دارد؟
البته. این قصه‌ها یاد آور تاریخ و میراث ما هستند و بیشتر آنها پیام‌هايی جهانی درباره‌ی زندگی دارند که هنوز هم پذیرفتنی هستند. موضوع داستان‌های خانوادگی چیست و چرا این گونه داستان‌ها از اهمیت زیادی برخوردارند؟ اين داستان‌ها درباره‌ی اعضای خانه و اجداد ما هستند و به ما کمک می‌کنند که خود را جزئی از خانواده به حساب بیاوریم. چون در جمع خانوادگی، در کنار میز شام، تعطیلات، دید و بازدیدها و...بیان می‌شوند، به بهبود روابط افراد خانه با یکدیگر می‌انجامند. کودکان از این داستان‌ها، درباره‌ی خانواده، فرهنگ و میراث مذهبی درس‌هایی می‌گیرند که آنها را برای رشد و یادگیری سالم آماده می‌کند؛ این گونه داستان‌ها پرمعنی اند چون واقعی اند و مانند میراث خانوادگی از نسلی به نسل بعد منتقل می‌شوند.
چگونه داستان‌ها به کودکان کمک می‌کنند که درک بهتری از خود داشته باشند و با دیگران ارتباط برقرار کنند؟
زمانی که کودکان به داستانی گوش می‌دهند، با تجربه‌ها و احساس‌های شخصیت‌های داستان همدردی می‌کنند. این همدردی، به آنها کمک می‌کند که درک بهتری از ترس و احساسات خود داشته باشند. کودکان در این داستان‌ها با ارزش‌ها و اخلاق آشنا می‌شوند و درک‌شان از جهان هستی افزایش می‌یابد. این داستان‌ها، در بسیاری مواقع، سبب برانگیختن احترام کودکان به فرهنگ خود و دیگران می‌شوند.
زمانی که کودک خودش قصه‌ای خلق کند چه چیزی یاد خواهد گرفت؟
اگر کودک راوی داستان باشد، در بسیاری زمینه‌ها رشد می‌کند :
یاد می‌گیرد رخدادها را به ترتیبی بیان کند که دارای مفهوم و معنی باشند با تصمیم‌گیری درباره‌ی اینکه چگونه داستان را به گونه ای سرگرم‌کننده بیان کند، مهارت حل مشکلات را یاد می‌گیرد.
اعتماد به نفس کودک زمانی که نقش فعّالي در خلق داستان داشته باشد، افزایش می‌یابد.
کودک در حالی که می‌آموزد به شکل روشن و شفاف نظرات خود را بیان کند، واژگان بسیاری یاد می‌گیرد و مهارت سخن گفتن در جمع را می‌آموزد.
احساس می کند فردی مهم است، چون داستانی دارد که می‌خواهد برای دیگران بازگو کند.
