افغانستان، یکی از بدترین مناطق برای زندگی کودکان است. یونیسف اعلام کرده که افغانستان به شدت و هم اکنون، نیازمند یک قانون همه جانبه برای کودکان است. قانونی که بر اساس پیمان نامه حقوق کودک استوار شده باشد.
بر اساس گزارش یونیسف، امروزه از هر پنج کودک افغان، یکی پیش از رسیدن به پنج سالگی در اثر بیماری‌هایی که به سادگی قابل پیشگیری هستند، می‌میرد. بیماری‌هایی مانند وبا و سینه پهلو، که با رعایت اصول پایه‌ای بهداشت و خوراندن داروهای ساده می توان آ‌ها را مهار کرد. این تنها مشکل کودکان افغان نیست، بیش‌تر از ۵ میلیون کودک افغان، به مدرسه نمی‌روند در حالی که نزدیک به ۳ میلیون نفر از آن‌ها دختران هستند.
برای کودکان بی نام و نشان و بیرون از آمارهای جهانی و ملی چه می توان کرد؟ براساس گزارش یونیسف، تنها تولد ۶ درصد از کودکان افغان ثبت می‌شود و شمار بسیار بزرگی از کودکان بدون هویت و حمایت قانونی باقی می‌مانند.
قانون‌ها و دستورالعمل‌هایی برای رعایت حقوق کودکان از سال ۲۰۰۲ در افغانستان تصویب شده است. هرچند که بین این قانون‌ها و بندهای پیمان نامه حقوق کودک تضادهایی وجود دارد و تضمین‌های لازم برای اجرایی شدن این قانون‌ها هم در نظر گرفته نشده است.
از این رو، یونیسف از دولت افغانستان درخواست کرده تا یک مجموعه قانون همه جانبه برای رعایت حقوق کودکان تنظیم شود. مجموعه قانونی که برای اجرای آن نیز تضمین وجود داشته باشد.
اما، این همه درخواست یونیسف از دولت افغانستان نیست. یونیسف از دولتمردان این کشور خواسته تا پس از تدوین قانون و تضمین اجرا شدن آن، به آگاهی بخشی در میان جامعه دست بزند. خانواده ها را از این که کودکان حقوقی دارند که باید از سوی خانواده و جامعه رعایت شود، آگاه کنند و به نیروهای سازمان‌های اداری و حکومتی و مراکز بهداشتی و آموزشی هم بیاموزد که حقوق کودکان را در نظر بگیرند و بر رعایت شدن آن در جامعه نظارت کنند.
افزون بر همه این‌ها، دولت افغانستان باید برنامه‌های آگاهی بخشی برای خود کودکان هم در نظر بگیرد تا کودکان هم از این که در خانواده و جامعه حقوقی دارند، آگاه شوند.
