شکور لطفی ، نویسنده کودک و نوجوان بیش و پیش از آن که نویسنده و ورزشکار باشد، یک انسان بود.
انسانی دوست داشتنی از نسل نویسندگانی مانند صمد بهرنگی و نادر ابراهیمی و علی اشرف درویشیان و منصور یاقوتی که در دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ کارشان را در این حوزه شروع کردند.
به اخلاق باور داشتند و پایه نگاه شان به جهان، نگاهی اخلاقی بود. شکور شیفته تختی و مرام اش بود. در او پهلوانی را می‌دید که الگویی برای درست زیستن در زمانه ای بود که زیستن به درستی، سخت بود.
شکور دوست بچه‌ها بود. با نادر ابراهیمی دوست و همراه بود. همواره در آرزوی جهانی بهتر برای همه کودکان جهان بود. امیدی که همیشه و همواره تا آخرین نفس با او همراه بود.
موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان خاموشی او را به خانواده و همه اهل ادبیات کودکان ایران تسلیت می گوید.
محمدهادی محمدی، امردادماه ۱۳۹۷