مو ویلمز در حومه شیکاگو در ایالت ایلینوی امریکا به دنیا آمد و در نیواورلئان بزرگ شد و به مدرسه رفت. او با معدل عالی از مدرسه هنر دانشگاه نیویورک فارغ‌التحصیل شد.
در سال ۱۹۹۷ با شریل کمپ ازدواج کرد و در حال حاضر با خانواده‌اش در نورث هامپتون ایالت ماساچوست زندگی می‌کند.
مو ویلمز از سه -چهارسالگی کشیدن کاریکاتور را آغاز کرد و به نقاشی و طراحی شخصیت‌های کارتونی خودش مشغول شد. از این‌که درباره شخصیت‌هایش داستان بنویسد و برای دیگران تعریف کند لذت می‌برد، اما وقتی بزرگ‌سالان تنها از روی ادب و احترام کارهایش را تحسین می‌کردند مأیوس می‌شد. به همین سبب شروع به نوشتن داستان‌های خنده‌دار کرد. او می‌دانست که حتی باادب‌ترین بزرگ‌سالان هم نمی‌توانند تظاهر به خندیدن کنند؛ پس وقتی کسی می‌خندید ویلمز می‌فهمید داستان خوبی نوشته است و وقتی کسی فقط از کارش تعریف می‌کرد می‌فهمید داستانش بد بوده است.
ویلمز پس از فارغ‌التحصیلی، یک سال را صرف سفر به دور دنیا کرد و در پایان هر روز یک کارتون می‌کشید که مجموعه این کارتون‌ها در کتابی چاپ شد.
مو ویلمز وقتی به نیویورک بازگشت، کارش را با نویسندگی و انیمیشن‌سازی برای سسمی استریت (یک مجموعه تلویزیونی امریکایی با محتوای آموزشی برای کودکان) آغاز کرد و بین سال‌های ۱۹۹۳ و ۲۰۰۲ برای کارش بر روی این سریال شش جایزه اِمی (جایزه‌ای است معادل جایزه اسکار برای برنامههای تلویزیونی) دریافت کرد. در طول این مدت او به اجرای استندآپ کمدی هم پرداخت، نوشته‌هایش را برای رادیو بی‌بی‌سی خواند و تیتراژ آغازین یکی از برنامههای شبکه نیکلودئون (شبکه تلویزیونی آمریکایی برای کودکان) را نیز ساخت. پس از آن، ویلمز دو سریال کارتونی به نام‌های «بچه‌های عجیب و غریب» و «گوسفندی در شهر» برای تلویزیون ساخت: انیمیشن «گوسفندی در شهر» با این‌که توسط منتقدان تحسین شد ولی در جذب مخاطب ناموفق بود و پس از دو فصل پخش آن متوقف شد. ویلمز سپس به‌عنوان سرپرست نویسندگان چهار فصل ابتدایی سریال «اسم رمز: بچه‌های خونه بغلی» مشغول به کار شد ولی در میانه راه کار را را ترک کرد تا وقتش را به نوشتن کتاب بگذراند.
خرید کتاب‌های مو لیمز
از سال ۲۰۰۳ ویلمز کتاب‌های زیادی برای کودکان خردسال نوشته است که بسیاری از آن‌ها با استقبال فراوان منتقدان همراه شد. بخش بررسی کتاب نیویورک‌تایمز ویلمز را «بزرگ‌ترین استعداد قرن حاضر» خوانده است و شخصیت کبوتر داستان‌هایش را «از شخصیت‌های عالی کتاب‌های تصویری دهه اخیر» لقب داده است.
سه کتاب از مو ویلمز به فهرست افتخار مدال کالدکات راه یافته است: «به کبوتر اجازه نده اتوبوس براند»، «نافل بانی» و «نافل بانی دو». او اخیرا به نوشتن کتاب‌های «فیلی و فیگی» روی آورده است که یک مجموعه داستانی درباره دوستی یک فیل و یک خوک است. کتاب‌های «فیلی و فیگی» در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ برنده مدال تيودور سیوس گیزل ( به آثاری اهدا می‌شوند که ارزش ادبی و هنری بالایی هم دارند و نوآموزان را به خواندن تشویق می‌کنند) در سال‌های ۲۰۱۱، ۲۰۱۲، ۲۰۱۳، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ به فهرست افتخار این جایزه راه یافت و تقدیر شد. ویلمز در سال ۲۰۱۰ سری جدید کتاب‌هایش را معرفی کرد که شخصیت اصلی آن یک گربه است.
کتاب‌های ویلمز به چند زبان ترجمه و به انیمیشن‌های کوتاه تبدیل شده‌اند. این کتاب‌ها هم‌چنین به‌صورت نمایش‌های موزیکال به اجرا درآمده‌اند. دو کتاب ویلمز، «نافل بانی» در سال ۲۰۰۷ و «به کبوتر اجازه نده اتوبوس براند» در سال ۲۰۱۰ موفق به دریافت مدال «کارنگی برای بهترین آثار ویدیویی برای کودکان» شده‌اند. تصویرسازی‌های ویلمز، مجسمه‌های سیمی و سفال‌کاری‌هایش در گالری‌ها و موزه‌های سرتاسر آمریکا نیز به نمایش گذاشته شده‌اند.
«نافل بانی»، «به کبوتر اجازه نده اتوبوس براند»، «کبوتر باید حمام کند»، «چرا به جوجه اردک کلوچه دادند؟»، «نگذار کبوتر تا دیروفت بیدار بماند» و مجموعه «فیلی و فیگی» از جمله آثاری است که از این نویسنده و تصویرگر به فارسی ترجمه شده است.
