هدف:
ایجاد فرصتی برای مرور آموخته‌ها، شنیدن تجربه‌های کودکان، تقویت خودبیانگری و ایجاد انگیزه برای ادامه‌ی مسیر یادگیری در آینده.
۱. مرور مراحل کارگاه
-
مربی با زبانی ساده یادآوری کند:
-
ما درباره‌ی فضا صحبت کردیم.
-
با اشکال و حجم‌ها بازی کردیم.
-
مصالح مختلف را شناختیم.
-
نقشه کشیدیم.
-
ماکت ساختیم.
-
از طبیعت الهام گرفتیم.
-
داستان فضایی گفتیم.
-
با بازی‌های معماری ساختیم و یاد گرفتیم.
-
و در پایان، کارهایمان را در نمایشگاه نشان دادیم.
-
این مرور به کودک کمک می‌کند درک کند چه مسیری طی کرده است.
۲. گفت‌وگوی باز
-
مربی بپرسد:
-
«کدام بخش کارگاه را بیشتر دوست داشتی؟»
-
«چه چیزی برایت سخت یا عجیب بود؟»
-
«اگر دوباره کارگاه داشته باشیم، دوست داری چه چیزی یاد بگیری یا بسازی؟»
-
(می‌توانید پاسخ‌ها را روی تخته بنویسید تا بچه‌ها ببینند نظرشان مهم است.)
۳. بازخورد مثبت فردی
-
به هر کودک بازخورد کوتاه و تشویق‌کننده داده شود:
-
«ماکت تو خیلی خلاقانه بود.»
-
«نقشه‌ات واضح و جالب کشیده شده بود.»
-
«ایده‌ی تو از طبیعت خیلی خاص بود.»
-
-
هدف: تقویت اعتمادبه‌نفس و احساس ارزشمندی.
۴. فعالیت پایانی نمادین
-
یک «دیوار یادبود» کاغذی روی دیوار نصب کنید.
-
هر کودک یک نقاشی کوچک، یادداشت یا حتی امضایش را روی آن بگذارد.
-
در پایان دیوار پر از ردپای بچه‌ها می‌شود؛ نشانه‌ای از یادگیری و همکاری مشترک.
۵. جمع‌بندی مربی
-
مربی توضیح دهد:
«شما امروز مثل معمارهای کوچک فکر کردید، طراحی کردید، ساختید و داستان گفتید. معماری فقط ساختن نیست؛ معماری یعنی خلق فضاهایی برای زندگی، بازی و خیال.»
۶. خداحافظی انگیزشی
-
در پایان، یک جمله الهام‌بخش بگویید:
-
«هر وقت به خانه، پارک یا خیابان نگاه می‌کنید، فکر کنید: من اگر معمار بودم، چه تغییری می‌دادم؟»
-
-
این جمله کودک را به ادامه‌ی تفکر خلاق معماری در زندگی روزمره تشویق می‌کند.
✨ این مرحله آخر، در واقع پل میان کارگاه و زندگی کودک است؛ یعنی یادگیری معماری محدود به کلاس نمی‌ماند و می‌تواند در هر نگاه و تجربه‌ی روزمره ادامه پیدا کند.
