کتاب «کسی پنگوئن گم نکرده؟» به نویسندگی و تصویرگری الیور جفرز (Oliver jeffers) درباره‌ی یک دوستی عجیب‌وغریب است؛ دوستی که به یک‌باره سر‌و‌کله‌اش در زندگی پسری کوچک پیدا می‌شود!
یک روز پسرک پشت در خانه‌اش یک پنگوئن پیدا می‌کند. جای پنگوئن که در شهر نیست! پسر نمی‌داند پنگوئن از کجا آمده است، اما هرجا می‌رود پنگوئن هم دنبالش می‌آید. برای همین پسر فکر می‌کند شاید پنگوئن خانه‌اش را گم کرده و تصمیم می‌گیرد پنگوئن را به خانه‌اش برگرداند. او به سراغ اداره‌ی اشیای گمشده می‌رود و حتی از چند پرنده پرس‌وجو می‌کند، اما کسی نام و نشان پنگوئن یا آدرس خانه‌اش را نمی‌داند.
کمی بعد، پسرک در کتابی می‌خواند که پنگوئن‌ها در قطب جنوب زندگی می‌کنند. او به بندر می‌رود و از یک کشتی می‌خواهد تا آن‌ها را به قطب جنوب برساند، اما سرنشینان کشتی صدای آن دو را نمی‌شنوند. پسرک چاره‌ای ندارد جز اینکه از قایق پارویی‌اش استفاده کند و این‌طوری بالاخره دوتایی به قطب جنوب می‌رسند. اما با وجود همه‌ی این‌ها پنگوئن خوشحال نیست! چرا؟ مگر پنگوئن خانه‌اش را گم نکرده بود؟
پسرک در راه بازگشت و در حال پارو زدن یک‌باره متوجه می‌شود که شاید پنگوئن اصلاً گم نشده بوده و فقط یک دوست می‌خواسته است. برای همین به قطب جنوب بازمی‌گردد، پنگوئن را سوار می‌کند و با یکدیگر به خانه می‌روند!
«کسی پنگوئن گم نکرده؟» داستانی است درباره‌ی دوستی و آشنایی؛ درباره‌ی دوستی با غریبه‌ای که خیلی با ما متفاوت است؛ درباره‌ی زبان‌های متفاوت، زندگی متفاوت و ظاهر متفاوت؛ اما توأم با همدلی، همزبانی و عشق. این داستان می‌گوید: «می‌توانیم با هم متفاوت باشیم اما در عین حال، زبانی مشترک داشته باشیم و آن هم مهربانی و دوستی است.»
الیور جفرز، نویسنده و تصویرگر کتاب، ترکیبی کم‌نظیر و خیره‌کننده از این ارتباط ساخته است. متن و تصویر چنان با یکدیگر هماهنگ‌اند که این داستان عجیب به‌سادگی پیش می‌رود و در ذهن خواننده، هیچ شکی در واقعی بودنش ایجاد نمی‌کند! این اعجاز الیور جفرز است؛ وقتی ایده‌ای در ذهنش می‌آید چنان آن را شکل می‌دهد که بی‌نقص می‌شود.
این کتاب را با کودکان و برای کودکان بخوانید. کودکان با یکدیگر متفاوت‌اند و گاه پذیرش تفاوت سخت است. شاید در بین کودکان یک محله، مدرسه یا مهدکودکْ کودکانی باشند که زبانی متفاوت داشته باشند یا از راه‌های متفاوتی برای برقراری ارتباط استفاده کنند. بنابراین با کودکان درباره‌ی راه‌های گوناگون ارتباط حرف بزنید: بازی کردن، ساخت کاردستی مشترک، کشیدن نقاشی و حرف زدن، حتی با اشاره‌ی دست و صورت و چهره، می‌تواند راه برقراری ارتباط باشد. گاه چیزهایی که هر دو طرف دوست دارند راه ارتباط را میان‌شان می‌گشاید.