ماما بونا در کنگو یک نام آشنا ست. ماما بونا در ۱۵ سال خشونت، جنگ و جنایت های لگام گسیخته ای که زندگی را در این کشور آفریقایی لگد کوب کرد آخرین پناه کودکانی شد که از آغوش سرد و خون آلود مادرانی قربانی تجاوز و آدم کشی های وحشیانه جدا گشته بودند.
ماما بونای ۴۹ ساله که از سال های آغازین دهه ی نود داوطلبانه با صلیب سرخ همکاری می کند همواره درهای خانه اش را برای کودکان بی پناه باز نگه داشته واگر نتواند برای این کودکان سرپرستی بیابد خود آن ها را در خانه اش نگهداری می کند. حالا چهار کودکی که سالها پیش با شش فرزند خود او در این خانه بزرگ شده اند در نبود همسر مامابونا که سال ها پیش مرده است خانواده ای بزرگ را ساخته اند. آخرین عضو این خانواده «باراکا» یک کودک شیر خوار است. باراکا را یکی از زن های روستا د رکنار جاده ای که در آن چندین زن و مرد و کودک در حال فرار قتل عام شده بودند یافته بود مادر او کمی بعد از زایمانش کشته شده بود. و ماما بونا وقتی فهمیده بود که خود این زن هم کودک شیر خوار دارد به او پیشنهاد داد که به باراکا هم شیر دهد و به این ترتیب جان «باراکا»هم نجات یافته بود.
در دو سال ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ مامابونا با کمک صلیب سرخ جهانی بیش از ۸۲۰ خانواده از هم پاشیده را به دور هم بازگردند. او را به حق «مادر آفریقا» می نامند. نامی که سزاوار تلاش و از خود گذشتگی اوست.
