درمیان کوه های بلند آند در کشور پرو روستایی است که در آن زنان بومی با لباس های رنگارنگ و گیس های بافته بلندشان، با مواد طبیعی عروسک هایی می دوزند که به خاطر کاربردشان در یک روش آموزشی به این نام خوانده می شوند: "عروسک های والدورف".
از سال ۲۰۰۲، زنان بومی روستایی در پرو، در قالب یک پروژه به نام "کوایوار" (Q`ewar)، با پشم، ابریشم، پارچه و نخ های طبیعی عروسک هایی می دوزند که افزون بر ویژگی طبیعی بودن مواد اولیه آن ها، به گونه ای ساخته می شوند که بسیار انعطاف پذیرند و می توانند حالت های طبیعی بدن انسان را به خود بگیرند. افزون براین، ظاهر آن ها هم با اینکه رنگ های بسیار متنوعی دارد اما خیلی ساده است.
همین ویژگی آن ها باعث شده تا در روش آموزشی والدورف (Waldorf) کاربرد زیادی پیدا کنند. بازی با این عروسک ها می تواند به رشد خلاقیت و توانایی تخیل کودکان کمک کند. در روش آموزشی والدورف تخیل نقش محوری دارد، چون هم به پرورش خلاقیت کمک می کند و هم توانایی تحلیل را رشد می دهد.
برای آماده شدن آن ها تقریبا همه اهالی روستا تلاش می کنند، پشم و پارچه هایی که برای ساختن آن ها استفاده می شود نیز همه در همان منطقه تولید می شوند. دوختن و آماده استفاده کردن یک عروسک والدورف، پنج روز طول می کشد و پس از ساخت هم، کیفیت آن به دقت بررسی می شود. پس از این همه کوشش، سرانجام عروسک ها آماده می شوند تا سفر خود را آغاز کنند، سفر به کشورهای دوردست، به خانه ها، یا آموزشگاه هایی که کودکانی در آن ها با لذت بردن از بازی زندگی را تجربه می کنند.