در دشتی رنگارنگ از گل ها، یک گروه ۲۰۰ نفره از کودک سربازان، سربازخانه ارتش مائوئیست ها در نپال را پشت سر می گذارند و برای آغاز زندگی تازه ای در میان خانواده و دوستان شان، به سوی خانه گام بر می دارند.
این نوجوانان پس از امضای قرارداد آتش بس در بهار سال ۲۰۰۶، که به جنگ داخلی نپال پایان داد، پس از چند سال کوشش سازمان ملل، سرانجام از انجام وظیفه در ارتش آزاد شدند. این دختران و پسران سال های گذشته را، که گفت و گو ها برای آزادی شان در جریان بود، در اردوگاه های سازمان ملل برای حفظ جان شان سپری کردند. سرانجام نخستین گروه آن ها سه روز پیش رها شدند و با کمک مالی اندک سازمان ملل برای بازگشت آن ها به خانه و یافتن پیشه ای برای گذران زندگی، راهی شهر و روستای خود شدند تا زندگی تازه ای را آغاز کنند.
قرار است شمار دیگری از این کودک سربازان در شش اردوگاه دیگر سازمان ملل، که در گوشه و کنار کشور پراکنده اند، در ماه های آینده نزد خانواده خود بازگردند.
پس از ۱۰ سال جنگ خونین که ۱۶ هزار نپالی را به کام مرگ کشید، امضای یک قرار داد آتش بس در سال ۲۰۰۶، دولت نپال و شورشیان مائوئیست را به پایبندی به صلح واداشت. پس از آن، کودک سربازان در طول سال هایی که در اردوگاه های سازمان ملل سپری کردند با محدودیت های بسیاری روبرو بودند. برخی به آموزش زبان انگلیسی پرداختند، برخی بیشتر وقت خود را به ورزش گذراندند و بسیاری از آن ها تشکیل خانواده دادند.
اما حالا با کمک سازمان ملل و همکاری دولت نپال و نیروهای مائوئیست، برای کودک سربازان فرصت آغاز زندگی تازه فراهم شده است. یونیسف برای آن ها امکانات آموزش رسمی و غیر رسمی را فراهم می کند. در کنار آن هم دوره های آموزشی و تجهیزات برای آموختن پیشه و به دست آوردن درآمد در اختیار این نوجوانان قرار خواهد گرفت تا تلخی های گذشته را پشت سر بگذارند و به سوی آینده روشن گام بردارند.
