سه ماه پیش از این، روبایا هرگز نمی دانست یک دوربین عکاسی چطور کار می کند. اما حالا، در نمایشگاهی که از عکس هایش برپاست، پیشاپیش جمعی چند صد نفری می ایستد و درباره قدرت هنر عکاسی سخن می گوید.
روبایا، ۱۴ سال دارد و یکی از ۳۰ نوجوان بنگلادشی است که در یک دوره ۵ روزه به صورت فشرده آموزش عکاسی دیدند و پس از آن هر کدام یک دوربین عکاسی گرفتند تا به مدت یک هفته عکاسی کنند. این دوره را یونیسف، کمیسیون اروپا و "موسسه عکاسی جنوب آسیا" با همکاری هم برگزار کردند. آن ها از این نوجوانان خواستند تا به مدت یک هفته به گوشه و کنار محل زندگی شان سر بزنند و زندگی روزمره دیگر هم سالانشان را به تصویر بکشند.
هدف از اجرای برنامه برانگیختن این شوق در وجود نوجوانان بود تا عکاسی را به عنوان ابزاری برای بیان قصه ها، احساسات و ماجراهای زندگی شان به کار ببرند. حاصل کار، مجموعه ای از عکس های تاثیر گذار و احساس برانگیز است که زیبایی ها، شادی ها و غم های زندگی نوجوانان بنگلادشی را از دریچه نگاه هم سالان آن ها به تصویر می کشد. این نوجوانان، حالا بر این باورند که "عکس ها بازگو کننده داستان جامعه هستند".
بسیاری از کودکان بنگلادشی همانند میلیون ها کودک دیگر در بخش های مختلف جهان، از حقوق خود برخوردار نیستند. از این رو، بسیاری از نوجوانان شرکت کننده در این دوره عکاسی، تصمیم گرفتند مسائلی مانند کار کودکان، نابرابری در آموزش، خشونت های فیزیکی و جنسی بر علیه کودکان و کمبود بهداشت را در عکس هایشان بازتاب دهند.
نمایشگاه عکس های این نوجوانان، به نام "به دیدن دنیای من می آيی؟" اکنون در بخش هایی از بنگلادش که عکس ها گرفته شده اند، برپاست. قرار است عکس های این نوجوانان سوار بر کالسکه و گاری هایی که با گاو جابه جا می شوند، به روستاهای دورافتاده هم سفر کنند. این عکس ها هم چنین قرار است در یک کتاب هم چاپ و منتشر شوند تا به بالا بردن آگاهی درباره مسائل کودکان و نوجوانان کمک کنند.
