از غرش خشم ناک زمین در هاییتی ماه ها می گذرد اما رنج و آوارگی ناشی از آن زلزله هم چنان مردم این کشور و به ویژه کودکان را می آزارد. در میان آوار و ویرانی های هنوز برجامانده از زلزله، بیشتر از صد کودک در یک مرکز اجتماعی در پورتو پرنس پایتخت گردآمدند تا ببینند چگونه می توانند در روند باز سازی کشورشان سهیم باشند.
پروژه جنبش جهانی برای کودکان که از سوی سازمان های یونیسف، نجات کودکان (Save the Children) و چند سازمان دیگر بین المللی کودکان، در قالب برنامه "جنبش جهانی برای کودکان" (The Global Movement for Children)، برای این نشست تدارک دیده بودند.
این سازمان ها با دولت هاییتی نیز همکاری می کنند و امیدوارند تا بتوانند مسائل کودکان را در قلب فعالیت های بازسازی هاییتی قرار دهند.
اما کودکانی که در این نشست حاضر شده بودند پیشنهادهای جالبی برای برطرف کردن نیازهای شان ارائه کردند. برخی از این پیشنهاد ها نیز مورد توجه دست اندرکاران بازسازی مناطق ویران شده قرار گرفته است. امانوئلا، مددکار ۲۱ ساله این کودکان که خود اهل شهر به شدت ویران شده جکمل است می گوید برخی از کودکان تصمیم گرفته اند برای بهتر کردن امنیت دختران هنگام شب و در مناطقی که کمبود برق وجود دارد دست به دست هم دهند و کاری بکنند. برخی دیگر پیشنهاد کرده اند که به بچه ها چراغ قوه یا نورافکن های دستی داده شود تا بتوانند در شب های تاریک بهتر از خود مراقبت کنند.
با این حال، داشتن مدرسه های امن و پایدار، چیزی است که این کودکان بیشتر از همه درخواست می کنند. آن ها می دانند که آموزش موثر ترین راه برای بازسازی هاییتی است. رابطه بین محروم بودن از آموزش و بزهکاری برای بسیاری از کودکان هاییتی روشن است. رز، دختری شانزده ساله، می گوید که به خوبی می داند مردم کشورهای مختلف وضعیت در هاییتی را پیگیری می کنند. او می گوید که کشورش از پیشرفت و توسعه بسیار دور است و به همین دلیل او و هم سالانش نمی توانند بسیاری از نیازهای شان را برطرف کنند. رز از مردم کشورهای دیگر خواسته تا به آن ها کمک کنند تا رویاهای شان را به واقعیت درآورند.
جنبش جهانی برای کودکان، بنا دارد تا به گفت و گو با کودکان هاییتی ادامه دهد تا از نیازها و دیدگاه های آن ها به خوبی آگاه شود و با همکاری با دیگر سازمان های بین المللی و دولت هاییتی در برطرف کردن این نیازها بکوشد.