دیروز ۲۴ آگوست برابر با سوم شهریور، بیش از پانصد نماینده از شعبه های ای بی بی وای در سراسر جهان در کالج امپریال لندن برای مراسم گشایش سی و سومین کنگره دفتر بین امللی کتاب برای نسل جوان گرد هم آمدند.
نخستین برنامه نمایشی بود که بیشترین بازیگران آن را کودکان تشکیل می دادند. این نمایش که داستان سفر اکتشافی یک خرگوش عروسکی است از داستان "سفر باورنکردنی ادوارد" نوشته کیت دی کامیلو اقتباس شده بود.
پس از خوش آمدگویی به مهمان ها، از آنا ماریا ماچادو (برزیل)، پیتر شنک Peter Schnek (اتریش) و Urs Breitenstein (سوییس) به سبب کمک ها و پشتیبانی هایشان از این نهاد تقدیر و لوح عضویت افتخاری اهدا شد.
سپس چی کو سوموری (Chieko Suemori) - از اعضای پیشین کمیته اجرایی دفتر بین المللی کتاب برای نسل جوان - درباره ی پروژه نوآورانه برای تهیه ی کتاب های تصویری برای کودکان سونامی زده مارس ۲۰۱۱ ژاپن سخن گفت. او شرح داد که چگونه از تجربه های گذشته مانند تجربه ی فاجعه ی اندونزی استفاده کرد و با دادن فراخوان، ۲۳۰۰ جلد کتاب تصویری برای کودکان گردآوری کرد. او گفت: "ما به کودکان قوی، شاد و امیدوار نیاز داریم."
از برنامه های دیگر سخنرانی جولیا دونالدسون دارنده ی فعلی مقام افتخاری ادبیات کودک و نوجوان بریتانیا و دو تن از دارندگان پیشین این مقام، مایکل مورپورگو و آنتونی براون بودند.
نخستین سخنران در این بخش مایکل مورپورگو بود. او توضیح داد که چگونه مفهوم مقام افتخاری ادبیات کودک و نوجوان بریتانیا در گفت و گویش با تد هیوز زاده شد. او گفت که مقام افتخاری ادبیات کودک و نوجوان به معنای "دو سال سخن گفتن درباره ی چیزی است که برای شما اهمیت دارد" و الهام بخشیدن به دولت، آموزگاران، کودکان و جامعه است. او گفت این شیوه ی بسیاری خوبی برای متمرکز کردن ذهن و قلبمان برای کمک به کودکان است تا به گروه خوانندگان بپیوندند.
مورپورگو شرح داد که چگونه هنگامی که این مقام را به دست آورد از این مقام برای گسترش عشق و علاقه اش به کتاب در سراسر دنیا استفاه کرد و از سفرش به جزیره ای دور افتاده در اسکاتلند برای صحبت کردن با ۱۲ کودک تا سفرش به روسیه برای دیدار ۴۰۰ کتابدار روسی صحبت کرد.
آنتونی براون که از سال ۲۰۰۸-۲۰۱۰ مقام افتخاری ادبیات کودکان و نوجوان بریتانیا بود نیز تجربه ها و اولویت های خود را با حاضران سهیم شد. او در مدتی که این مقام را بر عهده داشت تلاش کرد تا از طریق بازی ساه ای به نام "بازی شکل ها" کودکان را به هنر علاقمند کند. او این بازی را که از بازی های مورد علاقه دوران کودکی او و برادرش بود چنین توصیف کرد: "بازی که از همه ی ما یک هنرمند می سازد". او توضیح داد که "طراحی کردن از یک لیوان، کشیدن طرحی به شکل یک لیوان نیست" بلکه بیشتر تلاشی است برای سهیم شدن چیزی با دیگران.
براون با تاکید بر این که خود داستان هایش را "نمی آفریند" گفت که داستان ها از جاهای دیگری الهام گرفته می شوند. داستان ها همانند رویاها بر ما نازل می شوند. آن ها از رویدادهایی که دیده ایم، داستان هایی که دیگران برایمان تعریف می کنند، از آثار نویسندگان، از روزنامه ها و هنر زاده می شوند. او گفت که هیچ چیز از هیچ به وجود نمی آید و هر نویسنده ای در آفرینش کتاب خود از نویسندگان و هنرمندان دیگر قرض می کند، اقتباس می کند و می دزدد!
بروان و مورپورگو، هر دو در سخنان خود به خطر نادیده گرفته شدن و کم اهمیت جلوه داده شدن ادبیات کودک اشاره کردند. آنتونی براون نگرانی خود را در مورد کم ارزش شمرده شدن کتاب های تصویری و جایگزین شدن هر چه زودتر کتاب های به اصطلاح "مناسب" در زندگی کودکان ابراز کرد.
نمایش و تئاتر، کتابخانه های محلی و کودکان ناشنوا سه اولویت جولیا دونالدسون است. او گفت که برای بسیاری از کودکان نمایش راهی اصلی برای ورود به دنیای داستان هاست. او نگرانی خود را از اوضاع نابسامان کتابخانه های محلی ابزار کرد و گفت که بدون شک اگر چه داشتن کتابخانه ایی که با کمک نیروهای داوطلب اداره می شوند بهتر از نبودن کتابخانه هاست اما از دست دادن کارشناسان کارآزموده در کتابخانه ها اشتباه است.
پشتیبانی از کودکان ناشنوا سومین اولویت او به عنوان دارنده ی این مقام است. او برای حق داشتن وسایل کمک شنوایی و حق کودکان ناشنوا برای لذت بردن از داستان ها فعالیت می کند و با پروژه هایی مانند Sign 2 Sing و شاعران ناشنوای کودک Life and Deaf همکاری می کند.
برنامه نخستین روز کنگره با اهدا جایزه به برندگان جایزه ی ترویج کتابخوانی آساهی پایان یافت.
