پژوهش‌ها نشان داده است اجازه دادن به کودکان برای بازی در فضاهای باز موجب می‌شود در روند بزرگ شدن و رشدشان، علاقه عمیق به طبیعت نیز در وجود آن‌ها رشد یابد.
به گفته کاترین بروم، استادیار دانشگاه بریتیش کلمبیا در کانادا، تجربه‌های مثبت در دل طبیعت در زمان کودکی بر رویکرد و رفتارهای ما نسبت به طبیعت در سنین بزرگسالی اثرگذار است.
بر اساس پژوهش منتشرشده در مجله آموزش محیط‌زیست استرالیا، ۸۷ درصد کودکانی که بازی در فضای طبیعی بیرون از خانه را تجربه می‌کنند، در آغاز بزرگسالی نیز به ابراز علاقه به طبیعت ادامه می‌دهند. از میان این گروه، ۸۴ درصد معتقد هستند حفاظت از طبیعت و محیط‌زیست دارای اولویت است.
خانم بروم اضافه می‌کند: «پژوهش درباره تجربه‌های کودکی این چنینی مهم است تا بتوان بر اساس آن آگاهی و اقدامات محیط‌زیستی را در نسل بعدی توسعه داد.»
در انجام این پژوهش، با ۵۰ دانشجوی ۱۸ تا ۲۵ ساله مصاحبه شده است. از میان این گروه ۱۰۰ درصد دانشجویان دختر و ۸۷ درصد دانشجویان پسر اظهار داشته‌اند به طبیعت علاقمند هستند.
یافته‌های پژوهش مذکور نشان می‌دهد شرکت در برنامه‌های آگاهسازی محیط‌زیستی در سنین کودکی نیز بر توسعه‌ی آگاهی و اقدام محیط‌زیستی در کودکان اثرگذار است.
خانم بروم خاطر نشان نمود: «یافته‌های ما نشان می‌دهد فراهم آوردن تجربه‌های مثبت در طبیعت در دوران کودکی، مانند برنامه‌های خارج از مدرسه در دل طبیعت، ممکن است بتواند موجب افزایش اهمیت دادن به محیط‌زیست در بزرگسالی شود.»
پژوهشگران این مقاله پیشنهاد می‌دهند فعالیت‌های انجام شده در مراکز آموزشی دبستان و پیش از دبستان یادگیری آگاهانه را با تجربه‌های مثبت در طبیعت پیوند بزنند. چنین فعالیت‌هایی کمک خواهد کرد دانش‌آموزان در حفاظت از محیط‌زیست، بازیافت، خاموش کردن لامپ‌ها و استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی فعالانه نقش بپذیرند.
خانم بروم افزود: «دانش‌آموزان لازم است بیاموزند و فهمی خودآگاه از این موضوع داشته باشند که هر تصمیم ما می‌تواند بر محیط‌زیست ما اثرگذار باشد، مانند مکانی که از آن غذا می‌خریم یا شیوه‌ای که از منابع طبیعی کره‌ی زمین استفاده می‌کنیم.»
