قلب و بطری داستان دخترکی است که همانند همه کودکان کنجکاو است و پر از سوال درباره هر آن‌چه که می بیند. پدرش او را به گردش می‌برد و با خواندن کتاب‌ها به پرسش‌هایش پاسخ می‌دهد. اما این شرایط با رفتن پدر تغییر می‌کند. دخترک غمگین قلبش را از سینه‌اش در می‌آورد و درون یک بطری می‌گذارد و از گردنش آویزان می‌کند. دیگر هیچ چیز او را شگفت‌زده نمی‌کند. سال‌ها به همین منوال سپری می‌شود و او بزرگ می‌شود. روزی در ساحل به دختری برمی‌خورد که کلی سوال دارد.
او برای این که بتواند به دخترک جواب بدهد باید قلبش را از شیشه درآورد ولی حتی با انداختن بطری شیشه‌ای از بالای دیواری بلند هم موفق به این کار نمی‌شود. سرانجام دخترک کوچک به کمکش می‌آید و قلب را از شیشه بیرون می‌آورد و دوباره شور زندگی را به او برمی‌گرداند.
قلب و بطری داستان تصویری لطیفی است که به کودکانی که پدر یا مادرشان را از دست داده‌اند نشان می‌دهد که برای تسکین دردشان باید قلب خود را به روی زندگی و شادی باز کنند.
درباره نویسنده و تصویرگر کتاب «قلب و بطری»
الیور جفرز از نویسندگان و تصویرگران محبوب کودکان است که در تصویرگری از مواد مختلف استفاده می‌کند و تصویرهایش در ظرافت و لطافت در قصه‌پردازی شهرت دارد. او جایزه‌های بسیاری دریافت کرده است.
کتاب «قلب و بطری» و سه کتاب دیگر او به نام‌های «کسی پنگوئن گم نکرده»، «چگونه برگردم خانه؟» و «موشک کاغذی» به فهرست نهایی جایزه‌ی کیت گرین‌وی یکی از برجسته‌ترین جایزه‌های تصویرگری ادبیات کودک راه یافته است. کتاب «چگونه یک ستاره بگیرم» او برنده جایزه‌ی بوک‌تراست شده که به کتاب‌هایی تعلق می‌گیرد که برای خردسالان به چاپ می‌رسد.
از جایزه‌های دیگری که او دریافت کرده است می‌توان به جایزه‌ی نستله، جایزه کتاب اسمارتیز و جایزه‌ی کتاب بلوپیتر، جایزه کتاب سال کودکان ایرلند، جایزه بیستو اشاره کرد. کتاب‌های اولیور جفرز به زبان‌های آلمانی، اسپانیایی، فرانسوی، فارسی و دیگر زبان‌های دنیا ترجمه شده است.
از دیگر کتاب‌های او که به فارسی ترجمه شده است می‌توان به «نجات یک بادبادک»، «این گوزن مال من است» و «این پسر چقدر کتاب می‌خورد» اشاره کرد.
الیور جفرز خالق کتاب «قلب و بطری» محدودیت نمی‌شناسد. در «قلب و بطری» از عشق و امنیت و بودن و نبودن می‌گوید اما نه خود را درگیر نسبت‌های نَسَبی و سَبَبی می‌کند و نه در جایی درجا می‌زند. کودک، کنش‌گر، توانا، کنجکاو و آزاد _در معنای مطلق آن_ است و همان‌طور از کودکی که عبور می‌کند، برای کودکان بعدی هم همین‌ها را به سوغات می‌برد. نسل‌ها در کتاب‌های الیور جفرز، زندگی را شکوهمندانه به دست یکدیگر می‌سپارند.
