تا حالا یک دلقک واقعی را از نزدیک دیده اید؟ فکر می کنید دلقک ها چه طور آدم هایی هستند؟ یک آدم معمولی که فقط لباس های عجیب و غریب می پوشد و کارهای خنده دار می کند؟ یا آدم عجیب وغریبی که در میان آدم های معمولی زندگی می کند و گاهی کارهای دلقکی می کند؟ فکر می کنید دلقک ها خودشان هم از ته دل شاد هستند؟ یا فقط برای شاد کردن شما تلاش می کنند؟ و باز هم فکر می کنید برای شاد بودن، برای خوشحالی بودن، همیشه به دلقک نیاز داریم؟
ما آدم ها گاهی یادمان می رود با چیزهای خیلی خیلی کوچک هم می شود شاد بود واحساس خوشبختی کرد. اصلا زندگی در همین لذت ها و خوشی های کوچک است که معنی می شود؛ مثل خوردن یک صبحانه ی خوب و عالی یا یک لیوان بستنی یا بازی های خیلی ساده و کودکانه و حتی هیجان دنبال کردن ماجرای یک پاورقی آبکی در یک مجله ی زرد. می شود با همین ها خوشبخت بود واحساس شادی کرد.
گاه بعضی آدم ها سر راه ما قرار می گیرند تا یادمان بیاورند که چه طور همه اش نیمه خالی لیوان نبینیم، چه طور بخشی از وجودمان را، که با فلفل عصبانیت و نفرت و کینه پر شده، خالی کنیم برای کمی احساس شادی، حتی به بهانه ی چیزهای خیلی کوچک و ساده و پیش پا افتاده. می شود اسم این آدم ها را هر چیزی گذاشت: دیوانه، کولی، یا دلقک! مهم این است که به قوانین آن ها تن بدهید و مدتی اختیارتان را بدهید دست شان. پیدا کردن این آدم ها خیلی هم کار سختی نیست: گاهی توی ایستگاه اتوبوس هستند، گاهی در همسایگی تان زندگی می کنند و گاهی هم اصلا توی وجود خودتان هستند. فقط کافی است کمی با دقت به خودتان و محیط اطراف تان نگاه کنید.
اگر از زندگی کردن در تهران شلوغ و پردود و آلوده خسته شده اید، اگر دل تان برای خانواده تان تنگ شده، اگر وجود آدم های اطراف تان برای تان آزار دهنده یا غیر قابل تحمل شده حتما کتاب دلقک را بخوانید. دلقک به شما یاد خواهد داد که چه طور با خودتان مهربان باشید، دست از لجبازی بردارید، موج مثبت بفرستید، و منتظر اتفاق های خوب باشید. دلقک برای شما به زبان خودتان سخن می گوید، از همان اصطلاحات خودتان استفاده می کند، و به قولی، ساده و بی شیله پیله است. درست مثل خود دلقک ها: ساده و سبک بار، شوخ طبع و پر هیجان و ماجراجو.
