خواندن با کودکان عشایر
کودکان عشایر به‌سبب سبک زندگی متحرک (ییلاق-قشلاق) و دوری از زیرساخت‌های آموزشی رسمی، کمتر به برنامه‌های مستمر آموزشی و فرهنگی دسترسی دارند. زبان، فرهنگ شفاهی و الگوهای یادگیری در این جوامع بسیار متمایز است.
برای این گروه، کتاب باید به شکل سیار، ساده، و قابل تطبیق با زندگی چادری و متحرک طراحی شود. قصه‌گویی چهره‌به‌چهره، کیسه‌های کتاب، و بلندخوانی توسط والدین یا بزرگ‌ترها، روش‌هایی مناسب برای ادغام فرهنگ مکتوب در زندگی شفاهی آن‌هاست.
1. معرفی گروه هدف
تعریف دقیق گروه: کودکانی که همراه با خانواده‌های کوچ‌نشین (عشایر) در مناطق مختلف کشور زندگی می‌کنند. این کودکان با زندگی نیمه‌متحرک، فاصله از امکانات شهری، و گاه ناپیوستگی در آموزش روبه‌رو هستند.
موقعیت‌های رایج: سیاه‌چادر، مناطق کوهستانی یا دشت، چادرهای کوچ‌نشینی، مدارس عشایری فصلی، مکان‌های موقت استقرار.
چالش‌های اصلی: جابه‌جایی فصلی، ناپیوستگی در تحصیل، کمبود منابع فرهنگی، نبود زیرساخت کتابخانه‌ای.
یکشنبه, ۲۳ شهریور