هرگز ندیده‌ام
زیباتر از تو کوه،
این‌قدر سرافراز،
این‌قدر با شکوه.
گاهی نهان شوی
در آشیان ابر؛
گاهی برآوری
سر از میان ابر.
قصری تمام سنگ،
برجی تمام برف،
شهری تمام خواب،
خوابی تمام ژرف.
با نور ماه در
آیینه‌ای کبود؛
یا گوهری سپید
بر سینه‌ای کبود.
با آنکه در دلت
آتش نهفته‌ای،
از برف چهره را
چون گل شکفته‌ای.
