بسیاری از آموزگاران می گویند بیشتر وقت ها اطلاعی از مشکلات دانش آموزان در خانه پیدا نمی کنند.
بسیاری از والدین نیز از این موضوع گله دارند که از انتظارات مدرسه از خود آن ها یا فرزندشان آگاهی ندارند. تبادل اطلاعات، ضروری است و هر دو گروه آموزگاران و والدین در برقراری آن نقش دارند.
پرسش و پاسخ‌های زیر می‌توانند به شما در بهره گیری هرچه بیشتر از گفت وگو با معلم فرزندتان یا دیگر مسئولان مدرسه، کمک کنند.
نخستین گام چیست؟
تا جایی که می توانید درباره مدرسه فرزند خود اطلاعات به دست آورید. هرچه بیشتر بدانید، کارتان در جایگاه پدر و مادر، ساده تر خواهد شد. کتاب راهنمای مدرسه را درخواست کنید. به این ترتیب، پاسخ بسیاری از پرسش هایی را که ممکن است در طول سال پیش بیاید، خواهید داشت.
در صورتی که مدرسه فرزندتان کتاب راهنما نداشته باشد، سؤالات خود را مطرح کنید. مثلا از مدیر و آموزگاران بپرسید: "مدرسه چه دوره هایی ارائه می دهد؟ چه کلاس هایی مورد نیاز است؟ انتظارات شما از فرزند من چیست؟ مدرسه، پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را چگونه ارزیابی
می کند؟ آیا استانداردهای مدرسه با استانداردهای دیگر مدرسه‌های منطقه همخوان است؟ اصول و قوانین مدرسه چیست؟"
درباره مواد و روش های درسی سؤال کنید: "آیا روش های تدریس بر پایه شواهد به دست آمده درباره بهترین راهکارهای تدریس خواندن یا ریاضیات انتخاب شده اند؟ آیا کتاب‌های درسی علوم و تاریخ، به روز هستند؟
در مورد وجود پایگاه اینترنتی مدرسه سؤال کنید، اگر پاسخ مثبت باشد، آدرس آن را بگیرید. از طریق پایگاه‌های اینترنتی مدارس می‌توانید در کمترین زمان به انواع اطلاعات دسترسی یابید: برنامه‌ی زمانی رویدادها، نام افراد و چگونگی تماس با آن‌ها، قوانین و اصول مدرسه و ....
در طول سال تحصیلی، در جریان امور مدرسه باشید. اگر برنامه‌ی کاری تان امکان می‌دهد، در نشست‌های مدرسه و والدین شرکت کنید.
چه زمانی باید با معلم فرزندم صحبت کنم؟
با آموزگار یا آموزگاران فرزندتان از همان آغاز سال تحصیلی، یا در اولین فرصت ممکن تماس بگیرید. با آن‌ها آشنا شوید و علاقه‌مندی خود را به مشارکت نشان دهید.
به معلمان آنچه را لازم است درباره‌ی فرزند شما بدانند، بگویید. در صورتی که او نیاز‌های ویژه‌ای دارد، آن‌ها را از آغاز مشخص کنید.
اگر متوجه تغییر بزرگی در رفتار فرزندتان، عملکرد یا رویکرد درسی وی در طول سال تحصیلی شدید، فوراً با معلم او تماس بگیرید.
کارنامه‌ی تحصیلی یکی از نشانه‌های چگونگی عملکرد فرزند شما در مدرسه است. اما لازم است از جریان امور در زمان های بین صدور کارنامه ها هم خبردار باشید. مثلاً در صورتی که پسرتان در درس ریاضی با مشکل روبروست، با آموزگارش تماس بگیرید و درباره‌ی تاریخ امتحان
ریاضی بعد و زمان بازگرداندن نتیجه‌ی آن به وی، سؤال کنید. به این ترتیب، می توانید با مشکلات پیش از آنکه به مسائلی بزرگتر تبدیل شوند، برخورد کنید.
اگر فرزندتان در فهم برخی تکالیف خود مشکل دارد یا برای انجام بعضی از آن ها به کمک بیشتری نیازمند است، با آموزگارش تماس بگیرید. اطلاع پیدا کنید آیا معلمان فرزندتان برای ارتباط با والدین از پست الکترونیک استفاده می‌کند؟ با استفاده از پست الکترونیک، خواهید توانست پیام‌ها
را در زمان‌هایی که برای تان مناسب ترند، ارسال و دریافت کنید.
زمانی که فرزندمان در انجام تکالیف مدرسه و درک اتفاقاتی که در کلاسش می‌افتد مشکل دارد چه باید کنیم؟
همین که گمان بردید فرزندتان مشکلی در انجام کارهای مدرسه‌اش دارد، با آموزگار او تماس بگیرید.
مدرسه وظیفه دارد شما را در جریان عملکرد و رفتار فرزندتان قرار دهد، و در صورتی که پیش از دریافت کارنامه‌ی فرزندتان از مشکلات او بی‌خبر مانده باشید، حق دارید احساس نگرانی کنید.
از سوی دیگر، ممکن است شما پیش از معلم به وجود مشکلی پی ببرید. با آگاه کردن او، می‌توانید با مشارکت یکدیگر مسئله را در مراحل اولیه‌ی آن حل کنید.
از آموزگار درخواست کنید جلسه ای برای گفت وگو درباره‌ی مشکلات فرزندتان با شما داشته باشد. دلیل ملاقات را به طور خلاصه به وی بگویید. مثلاً می‌توانید بگویید: "فرزندم در تکالیف درس علوم اجتماعی مشکل دارد. من نگرانم که چرا نمی‌تواند آن‌ها را انجام دهد و می‌خواهم بدانم
برای کمک به او چه کار می‌توانیم بکنیم."
با روحیه‌ای مشارکت آمیز با آموزگار سخن بگویید. باور داشته باشید که هدف وی کمک به شما و فرزند شماست، حتی اگر در موردی اختلاف نظر داشته باشید. پیش از فرصت دادن به آموزگار برای چاره اندیشی درباره‌ی مشکل شما و فرزندتان، به سراغ مدیر مدرسه نروید.
چه کنیم تا بیشترین استفاده را از جلسات والدین و آموزگاران ببریم؟
آمادگی گوش کردن به اندازه‌ی حرف زدن را داشته باشید. یادداشت کردن پرسش‌ها پیش از خروج از خانه، می تواند اقدام مفیدی باشد. علاوه بر این، هر آنچه را می‌خواهید به معلم بگویید به اختصار یادداشت کنید.
آماده باشید در طول نشست، یادداشت بردارید و اگر چیزی را متوجه نشدید، توضیح بخواهید. در این نشست‌ها، معلم باید جزئیات کاملی از کارکرد و پیشرفت فرزندتان به شما ارائه دهد.
درباره‌ی نمره‌های فرزندتان و چگونگی ارزیابی او سؤال کنید.
درباره‌ی استعدادها، مهارت‌ها، عادات یادگیری و هر گونه حساسیت ویژه‌ی فرزند خود، مانند نگرانی درباره‌ی وزن یا مشکلات گفتاری حرف بزنید.
اگر فکر می‌کنید فرزندتان به کمک خاصی نیاز دارد، یا وضعیت ویژه‌ای بر خانواده حکم فرماست که ممکن است بر توانایی یادگیری فرزندتان تأثیر بگذارد، آن را با آموزگار در میان بگذارید. موضوعاتی مانند تولد فرزند جدید، بیماری و تغییرات تازه یا آینده‌ی محل زندگی را مطرح کنید.
درباره‌ی روش‌های مشخص کمک به فرزندتان در خانه، راهنمایی بخواهید. سعی کنید ذهنی باز داشته باشید.
در خانه، درباره‌ی گفته‌های آموزگار بیاندیشید و آن‌ها را پیگیری کنید. اگر آموزگار به شما گفته است فرزندتان در بعضی موارد نیاز به پیشرفت بیشتر دارد، پس از چند هفته درباره‌ی آن مورد پرس و جو کنید، تا از روند پیشرفت او با خبر شوید.
زمانی که با قوانین مدرسه و یا رفتار آموزگاران مخالفیم چه باید بکنیم؟
هرگز پیش روی فرزندتان با آموزگار جر و بحث نکنید. برای گفت‌وگو درباره‌ی موضوع، جلسه‌ای ترتیب دهید. پیش از جلسه، درباره‌ی آن چه می‌خواهید بگویید برنامه ریزی کنید: چرا فکر می‌کنید فلان قانون غیر منصفانه است، یا فلان تکلیف را دقیقاً از چه جنبه‌ای نمی‌پسندید.
نظر خود را روشن بیان کنید و از خشم خود برای پیروزی در مباحثه استفاده نکنید. سعی کنید مثبت و آرام باشید. به دقت گوش کنید.
اگر توضیحات آموزگار شما را راضی نکرد، ملاقاتی با مدیر مدرسه یا سرپرست آن داشته باشید. اجازه ندهید القاب یا شخصیت‌ها شما را بترسانند. نخستین وظیفه‌ی یک آموزشگر، ایجاد محیطی مناسب برای موفقیت تک تک دانش آموزان کلاس، مدرسه یا منطقه‌ی زیر نظر اوست.
بهترین راه برای مشارکت بیشتر والدین در برنامه‌های مدرسه چیست؟
در رویدادهای مختلف مدرسه شرکت کنید.
به تماشای مسابقات ورزشی و کنسرت‌های موسیقی بروید، در نشست‌های والدین و آموزگاران حضور یابید و در جشن‌های اهدای جوایز همراه باشید.
در فعالیت‌های مدرسه داوطلبانه همکاری کنید. اگر برنامه‌ی کار و زندگی تان این امکان را می‌دهد، به جست‌وجوی راه‌هایی برای کمک در امور مدرسه بپردازید. مدرسه‌ها معمولاً فهرستی از کارهایی که والدین می توانند در آن‌ها مشارکت داشته باشند، را به خانه می فرستند. هیئت های
مختلف مدرسه به عضو احتیاج دارند. ممکن است مدرسه شوراها یا هیئت‌های مشورتی، نمایندگانی از والدین داشته باشد. اگر کار یا تعهدات دیگر، امکان همکاری داوطلبانه با مدرسه را به شما نمی‌دهد، راه‌هایی برای کمک در خانه بیابید.
اگر بر خلاف میل ما زمانی جهت کار داوطلبانه در مدرسه فرزندمان نداشته باشیم چه باید بکنیم؟
حتی اگر امکان آن را ندارید که برای همکاری در محل مدرسه داوطلب شوید، می‌توانید وقتی در خانه هستید به یادگیری فرزندتان کمک کنید. پرسش اصلی این است: "چه کاری می‌توانم در خانه، به آسانی و در عرض چند دقیقه در روز انجام دهم که ادامه دهنده و تقویت کننده‌ی اقدامات
مدرسه باشد؟" این مشارکتی است که همه‌ی خانواده‌ها می توانند و باید داشته باشند.
مدارس هم باید گام هایی بردارند تا والدین احساس خوبی درباره‌ی آن چه انجام می‌دهند داشته باشند و بدانند کمک شان مؤثر است.
کتابک خواندن دو مقاله زیر را به شما توصیه می‌کند:
