یاکوب لودویک کارل گریم، زبان شناس، اسطورهشناس و حقوقدان آلمانی است. «واژه نامهی آلمانی»، «اساطیر آلمان» و گردآوری افسانهها و قصههای عامیانه (قومی) از آثار ارزشمند او و برادرش ویلهلم است.
«قصههای جن و پری خانگی کودکان» از بهترین مجموعههای گردآوری شده از قصههای پریان در دنیاست.
یاکوب لودویک کارل گریم در ۴ ژانویه ی ۱۷۸۵ در آلمان زاده شد. او پدرش را در کودکی از دست داد و به کمک خواهرش که بانوی ثروتمندی بود به همراه ویلهم به مدرسه رفت. یاکوب تحصیلاتش را در دانشگاه بنا به خواست پدرش در رشتهی حقوق ادامه داد. برادرش ویلهم نیز پس از یک سال به او پیوست.
برادران گریم با الهام از دو شاعر که آوازهای فلکلور را گردآوری میکرد، گردآوری قصههای قومی را از سال ۱۸۰۶ آغاز کردند. آن چه که برای نخستین بار اشتیاق یاکوب را به پژوهشهای تاریخی و باستانی برانگیخت، سخنرانی فریدیش کارل فون ساوینیی، پژوهشگر برجستهی در زمینهی حقوق رم باستان بود.
برادران گریم روششناسی پژوهش قصههای قومی را نیز از او آموختند. هدف برادران گریم از گردآوری قصهها این بود که نشان دهند ادبیات در قصههای قومی سنتی و مردم عادی ریشه دارد. این بخش از ادبیات پس از دورهی رنسانس (نوزایی) مورد بی توجهی قرار گرفت و تنها از راه سنت شفاهی به حیات خود ادامه داد. برای حفظ این گنجینهی فرهنگی از فراموشی، برادران گریم تصمیم گرفتند که این قصهها را بنویسند.
منبع اصلی آنها در گردآوری، سنت شفاهی بود. آنها بیشتر این قصهها را از زبان زنان طبقهی متوسط اهل کاسل، خدمتکاران و پرستاران میشنیدند که برخی از آنها با قصههای شارل پرو آشنا بودند. آنها همچنین با فرستادن نامه از دیگران برای گردآوری قصهها کمک گرفتند. کتابها و مجلهها از منابع دیگر مورد استفادهی آنها بود. هنگامی که با نسخههای متفاوتی از یک قصه برخورد میکردند با حذف افزودهها تلاش میکردند که به قصهی اصلی دست پیدا کنند.
افزون بر آن قصهها و آوازهای آلمانی در آن زمان برای تعریف هویت آلمانی به خدمت گرفته شد و این امر از آرمان آلمان متحد برادران گریم ریشه میگرفت.
نخستین مجموعه گردآوری از این قصهها در ۱۸۱۲ و پس از سه سال جلد دیگر آن منتشر شد.
بعد از انتشار جلد دوم از این قصهها ویلهلم به گردآوری این قصهها ادامه داد. در ۱۸۱۹ این دو جلد با افزودن ۱۴ داستان جدید بازچاپ شدند. در زمان حیات برادران گریم ۱۷ نسخه مختلف از این قصهها منتشر شد که در برخی از آنها قصه ها تغییرات زیادی نسبت به نخستین نسخه داشتند. برخی از منتقدان مانند جک زاپیس نشان دادهاند که چگونه برادران گریم قصههای پریان را با اصول اخلاقی طبقهی متوسط جامعهی آن زمان سازگار کردهاند.
نخستین بار در سال ۱۸۲۵ پنجاه قصه از قصههای گرآوری شده به همراه تصویر منتشر شد. این ایده از ادگار تیلور مترجم انگلیسی که مجموعهی برگزیدهای از قصههای برادران گریم را منتشر کرده بود گرفته شد و همین نسخهها بود که به شهرت آنها انجامید. این قصهها در ۱۸۱۶ به دانمارکی، در ۱۸۲۰ به هلندی و در سال ۱۸۲۳ به انگلیسی ترجمه شد. از آن زمان این قصهها به بیش از ۱۰۰ زبان ترجمه شده است.