«این گوزن مال من است» داستان پسری به نام ویلفرد و گوزنی است که یک دفعه سر و کله‌اش پیدا می‌شود و ویلفرد تصور می‌کند او جانور دست‌آموزش است. اما به‌تدریج متوجه می‌شود، ویلفرد که جانوری از حیات‌وحش است، زندگی را با قوانین مورد قبول خودش می‌گذراند، نه قوانینی که ویلفرد وضع کرده است و برای هیچ‌کسی هم نیست.
ویلفرد هیچ وقت گوزنی نداشت. تا این که یک روز، سر و کله‌‌ی گوزنی اطراف خانه ویلفرد پیدا می‌شود. ویلفرد نام گوزن را مارسل می‌گذارد و برایش توضیح می‌دهد باید چه قوانینی را رعایت کند تا جانور دست‌آموز خوبی باشد. مارسل گاهی قوانین را رعایت می‌کند و گاهی نه. تا این که یک روز با پیرزنی روبه رو می‌شوند که مارسل را مال خودش می‌داند و او را با نامی دیگر می‌خواند. ویلفرد خجالت‌زده و عصبانی مارسل را ترک می‌کند و در جنگل دچار حادثه می‌شود. وقتی از همه جا ناامید شده، مارسل از راه می‌رسد و او را نجات می‌دهد. پس از آن ویلفرد با گوزن توافق می‌کند که یک جانور خانگی نیست و هر وقت دوست داشت می‌تواند از قوانین ویلفرد اطاعت کند.
کتاب «این گوزن مال من است» داستانی طنز و تفکربرانگیز است که به موضوع ارتباط با دیگران و مفهوم مالکیت می‌پردازد. داستانی لطیف با تصاویری جذاب که شخصیت‌های با پاهای خطی‌شان امضای همیشگی تصویرگری‌های جفرز را دارند.
«الیور جفرز» هنرمند و نویسنده‌ای اهل ایرلند است که او را اغلب با داستان‌ها و تصویرگری‌هایش برای کودکان می‌شناسند. او سبک خاص خود را در تصویرگری دارد که ترکیبی از نقاشی و عکس و ترکیب‌بندی و فضاسازی است. از او کتاب‌های زیادی توسط ناشران مختلف به فارسی ترجمه شده است، مانند: «ما اینجا زندگی می‌کنیم»، «لوبی‌ها در من نبودم»، «لوبی‌ها در بلوز جدید»، «قلب و بطری»، «چطوری پرواز کنم؟»، «این پسر چه‌قدر کتاب می‌خورد!»، «روزی که مدادشمعی ها دست از کار کشیدند» و «چطوری برگردم خانه؟».
این کتاب برنده جایزه کتاب سال ایرلند و جایزه کتاب کودک سال ایرلند شده است و از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک تایمز است.
