مرغ سرخ پاکوتاه سروده پروین دولت آبادی است. مرغ سرخ پا کوتاه یک افسانه منظوم است.
بسیاری بر این باورند که مایه این افسانه منظوم از افسانه ای روسی برگرفته شده و به همه جهان گسترش یافته است. در ایران این افسانه نخستین بار از سوی پروین دولت آبادی شاعر نامدار کودکان در سال ۱۳۴۹ به نظم درآمد و با تصویرگری آراپیک باغداساریان منتشر شد.
مرغ سرخی در مزرعه به راه می افتد و دانه ای به رنگ طلا می یابد. او از همه جانوران مزرعه، سگ، گربه و اردک می خواهد که به او کمک کنند تا این دانه را بکارد. هیچ یک حاضر به همکاری با او نمی شوند. به هنگام درو باز دست یاری دراز می کند و دوباره با پاسخ های منفی آن ها رو به رو می شود. به همین شکل مرغ به تنهایی نان را به آسیاب می برد، گندم ها را آرد می کند و نان می پزد. در پایان که نان آماده شد، جانوران نان می خواهند. مرغ یادآوری می کند که چون به او در تهیه نان کمک نکرده اند، این نان تنها سهم جوجه هایش خواهد بود.
شاعر در این منظومه گوهر هستی، کار، کوشش و همکاری را ستوده و تنبلی را نکوهش کرده است. او در لا به لای این داستان منظوم فرآیند تهیه نان را نیز برای کودکان بازگو می کند.
این داستان منظوم بار دیگر با تصویرگری پرستو حقی با رنگ های شاد و درخشان در سال ۱۳۹۳ از سوی موسسه پِژوهشی تاریخ ادبیات کودکان منتشر شده است.
مخاطب این کتاب تصویری پیش بینی پذیر کودکان پیش دبستانی و سال های نخست دبستان هستند. به خانواده ها و مربیان پیشنهاد می شود که این داستان منظوم را در جمع کودکان بلند بخوانند. تکرار برخی از بندها کودکان را به همراه شدن با خواننده کتاب تشویق می کند. کودکان موسیقی و آهنگ داستان را دوست دارند. پس از خواندن داستان مربیان می توانند این داستان را با کودکان به نمایش در آورند.
