سروصدای زمینه و مزاحم هنگام کتاب خوانی برای کودکان کم شنوا

وجود سروصدای زمینه و مزاحم، گوش دادن را برای همه کودکان مشکل می‌کند، اما تأثیر آن بر کودک کم شنوا بسیار بیش تر است، به این دلیل که میکروفن سمعک و کاشت حلزون، همه اصوات را تقویت می‌کنند. بنابراین، کودک کم شنوا نمی‌تواند گفته‌های مربی (یا همکلاسی‌هایش) را از سروصدای محیط تشخیص دهد و همه را با هم می‌شنود.

بهبود وضعیت اکوستیکی (صوتی) در یک مدرسه، نیازمند توجه دقیق به برخی موارد است. لازم است به تدریج در ساختمان تغییراتی ایجاد کرد. به عنوان نمونه، سقف‌ها کوتاه تر شوند و تجهیزاتی (همچون سیستم‌های میدان صوتی) در مدرسه نصب شوند. مربیان باید از تأثیر سروصدای محل بر کودکان آگاه باشند تا وضعیت مناسبی برای گوش دادن کودکان کم شنوا ایجاد کنند. بهتر است با آموزشگر ویژه کودکان کم شنوا در مورد اصلاح وضعیت گوش دادن در کلاس درس خود مشورت کنید.

برخی کارهای سودمند

• زمان قصه گویی خود را طوری تنظیم کنید که صدای زمینه محیط، در پایین‌ترین اندازه ممکن باشد.
• کودکان را تشویق کنید کارهای خود را آرام انجام دهند و به جای آن که صدای خود را بالا ببرید، میزان سروصدای محل را کاهش دهید.
• زمانی که بیرون سروصدا زیاد است، درها و پنجره‌ها را ببندید.
• محل تجهیزات پر سروصدا (کولر، بخاری،...) را تغییر دهید.

کم کردن و مهار کردن بازتاب صوت (پژواک)

عامل دیگری که بر کیفیت گوش دادن تأثیر می‌گذارد، بازتاب صوت است. بازتاب صوت زمانی روی می‌دهد که اصوات به سطوح سخت برخورد، و ایجاد پژواک (اکو) می‌کنند. با این کارها می‌توان بازتاب صوت را تا حد امکان مهار کرد:

• پوشاندن دیوارها با پوشش یا کاشی‌های آکوستیک (ضد صوت). سطوح نرم، اصوات را کم تر از سطوح سخت بازتاب می‌دهند و پژواک (بازتاب صوت) کم تر می‌شود.
• آویزان کردن چیزهایی از سقف
• نصب پرده و کرکره در کلاس
• فرش کردن زمین‌ها و پوشاندن سطوح سخت، به عنوان نمونه، کشیدن رومیزی روی میزهای اطراف و چهارگوشه اتاق