دومین همایش «نقش توران میرهادی در آفرینش هنری کودکان» روز چهارشنبه ۷ آذر ۱۳۹۷ در دانشکده علوم دانشگاه تهران برگزار شد.
در ابتدای این همایش علیرضا میرفخرایی به نمایندگی از شورای کتاب کودک و خانواده توران میرهادی، ضمن خوش‌آمدگویی به حاضران از اهمیت و جایگاه بالای هنر در زندگی شخصی توران میرهادی سخن گفت. او با اشاره به نقش مادر در زندگی توران میرهادی اظهار داشت: «مادر ایشان هنرمندی بود که هر یک از فرزندانش را با یک ساز آشنا کرد و از استادانی چون علی اکبر صنعتی برای آموزش نقاشی به ایشان دعوت کرد. حاصل این سبک از زندگی، بعدها در تشویق فرزندان و نوه‌ها به هنرورزی و همچنین اهمیت دادن به هنر در مدرسه فرهاد نمود پیدا کرد.»
احمد رویایی، دبیر همایش «نقش توران میرهادی در آفرینش هنری کودکان» نیز با خیرمقدم‌گویی به حضار و مدعوین با اشاره به گفتاری از زنده‌یاد توران میرهادی در بیستمین کنگره بین‌المللی ادبیات کودک در توکیو مبنی بر اینکه: «هنرمندان، نویسندگان، تصویرگران، نقاشان و مجسمه‌سازان تنها کسانی هستند که تا اندازه‌ای به وجود واقعی و شرطی نشده کودکان نزدیک‌ترند و سعی آنها در این است که وجود واقعی کودکان را کشف و از پیش‌داوری پرهیز کنند»، گفت: «این جمله برای همه ما یک نقشه راه است. راهی که از دو سال پیش با برگزاری نخستین همایش آغاز کردیم.»
سوزان حبیب، دانش‌آموخته مدرسه فرهاد، در سخنانی با عنوان «نگاه چند بعدی در آموزش هنر در دبستان فرهاد» ضمن ذکر تاریخچه‌ای از این مدرسه، به ارائه اسنادی از این مدرسه در دهه‌های چهل و پنجاه پرداخت که نشان‌گر زاویه نگاه توران میرهادی به مسئله هنر و آموزش آن برای کودکان بود. وی با همسو دانستن کلاس‌های موسیقی، کاردستی و نقاشی در مدرسه فرهاد گفت: «نتیجه این همسویی توانمندسازی چندبعدی کودک بود.»
سخنران بعدی همایش، پریسا پهلوان، دیگر دانش‌آموخته مدرسه فرهاد بود که در سخنانی با عنوان «چرا کودک؟ چرا هنر کودک؟ چرا مدرسه فرهاد؟ چرا تاثیر توران میرهادی؟»، گفت: «خانم میرهادی بر اساس علاقه و عشق به کودکان و با توجه به تربیت خویش در خانواده‌ای متفاوت و با فرصت‌هایی که برای تجربه و کشف داشت، به اهمیت آموزش هنر برای کودکان پی برد.»
او با بیان اینکه «آموزش با کیفیت حق همه کودکان است» گفت: «خانم میرهادی شصت سال پیش از این دغدغه این شعار امروز را داشت.»
زهره فرمانی، عضو هیات مدیره موسسه پژوهشی کودکان دنیا نیز در سخنانی با عنوان «چهل سال همنشینی با توران میرهادی در حوزه هنر کودک»، با ذکر خاطراتی از همنشینی خود با آن زنده یاد، گفت: «چهل سال با خانم میرهادی هم‌نشین بودم و در طول این مدت هنرمندانه زیستن ایشان را دیدم. بطوریکه هرگز ندیدم و نشنیدم که شکایت یا گله‌ای را مطرح کنند؛ اگر چه نقدی عمیق و دقیق به مسائل داشتند.»
زهره فرمانی در ادامه سخنان خود افزود: «یکی از بزرگترین شانس‌های من این بود که از شورا تا منزل با خانم میرهادی همراه بودم و در عزیمت به منزل از ایشان سوالاتی می‌پرسیدم. ایشان به این گفتگوها می‌گفتند جلسات ماشینی. من وقتی از ایشان یک سوال می‌پرسیدم، پاسخ ده سوال بعدی را نیز می‌گرفتم.»
رضا عبدلی، مربی هنر، بعنوان آخرین سخنران همایش در سخنانی با عنوان «مربی هنر از منظر توران میرهادی»، با استناد به توصیه‌های توران میرهادی به مربیان کودک از دهه سی به بعد، اظهار داشت: «ایشان اسم مربی را پل می‌گذارند. یعنی مربی پلی است بین کودک و جامعه. ایشان معتقد بودند که مربی باید رفاه داشته باشد وگرنه مربی‌گری اولویت نخواهد بود و بدل به کاری دسته چندم می‌شود. ایشان بر این باور بود که مربی باید شنونده، گوینده و نویسنده خوبی باشد تا علاوه بر برقراری ارتباط با کودک؛ بتواند تجربیات خود را نیز برای دیگران منتقل کند.»
این هنرمند با اشاره به اینکه «توران میرهادی مربی‌گری را یک اکتشاف دائم می‌دانست و معتقد بود مربی و معلم میدان می‌خواهد و نه مدال» افزود: «کتاب جستجو در راه‌ها و روش‌های تربیت خانم میرهادی را باید سطر به سطر خواند و به قول کتابخوانان باید با آن درگیر بود.»
