یونا و پیتر اوپی، زوج پژوهشگر اهل بریتانیا، زندگی خود را صرف گردآوری و مستند سازی اطلاعات درباره فرهنگ شفاهی و بازی‌های سنتی و محلی کودکان کردند. آن ها فرهنگ‌نامه‌ها و مجموعه کتاب‌های بسیاری درباره این بخش از زندگی کودکان منتشر کردند. این زوج با شوق و پشتکار فراوان زندگی خود را برای کشف جلوه‌های مختلف زندگی فرهنگی کودکان صرف کردند.
اندکی پیش از زاده‌شدن نخستین فرزندشان، یونا و پیتر تصمیم گرفتند درباره ریشه‌های ترانه‌ها و لالایی‌هایی که برای نوزادان خوانده می‌شود پژوهش کنند. تصمیمی که هفت سال جست‌وجوی پر رنج را برایشان به همراه داشت و حاصلش «فرهنگ‌نامه ترانه‌ها و لالایی‌های آکسفورد» بود که در سال ۱۹۵۱ منتشر شد.
این فرهنگ‌نامه به سرعت جایگزین کتاب مرجع «ترانه‌ها و لالایی‌های انگلستان»، اثر «جیمز اورچارد» شد که در سال ۱۸۴۲ منتشر شده بود. فرهنگ‌نامه او پرفروش‌ترین کتاب علمی شد و حق تالیف آن سرمایه لازم برای آغاز پروژه‌های مطالعاتی دیگر اوپی‌ها را فراهم کرد. زوج مشتاق، در کنار این فرهنگ‌نامه، چندین کتاب گلچین ترانه و لالایی نیز تالیف کردند که کتاب «ترانه‌ها و لالایی های آکسفورد» ( در سال۱۹۵۵) و کتاب «لالایی‌ها برای خانواده» (در سال ۱۹۶۴) از جمله آن ها است.
کتاب مرجع دیگری که اوپی‌ها در پژوهش بر روی ترانه‌ها و لالایی‌ها تالیف کردند، مجموعه‌ای از ترانه‌های بازی‌ها بود که به نام «عیسی را دیدم» (I Saw Esau) در سال ۱۹۴۷ منتشر شد. این مجموعه پیش درآمدی بود بر پژوهشی دیگر در سال ۱۹۵۹ که با نام «فرهنگ شفاهی و زبان کودکان در سن مدرسه» منتشر شد. آن‌ها در این مجموعه نشان می‌دهند که فرهنگ شفاهی کودکان در این سن، در حال شکوفایی و پویایی است و بر خلاف دیدگاه برخی از کارشناسان قدیمی‌تر، رو به زوال نمی‌رود.
دو پژوهش دیگر یونا و پیتر اوپی درباره بازی‌های گروهی کودکان در فضای باز و بازی‌های آهنگین و همراه با موسیقی بود. حاصل پژوهش بر روی بازی‌های گروهی، کتابی بود به نام «بازی‌های کودکان در خیابان و فضای باز» که در سال ۱۹۶۹ منتشر شد. این کتاب بر روی بازی‌های کودکان ۶ تا ۱۲ ساله در فضای باز و بدون ابزار بازی ویژه و یا نظارت بزرگ‌ترها، تمرکز داشت. حاصل پژوهش دیگر، با نام «بازی‌های آوازی» در سال ۱۹۸۵ منتشر شد. این کتاب به بازی‌هایی که بیشتر دختران ۷ تا ۹ ساله انجام می دهند می‌پرداخت.
اگرچه این زوج از آثار پژوهشگران پیش از خود بسیار بهره بردند، اما پژوهش‌های میدانی و جست‌وجوها و روش آن‌ها در رده‌بندی داده‌ها تا آن زمان بی‌سابقه بود.
پیتر، برای کمک به پیش بردن پژوهش‌هایشان، در سال‌های پایانی دهه ۱۹۶۰، یکی از چشمگیرترین مجموعه‌های کتاب‌های کودکان و اسباب‌بازی‌های نادر قرن بیستم را گردآوری کرد. این مجموعه اسباب‌بازی‌های ارزان و متداول پلاستیکی و سلولوید را نیز در برداشت. آن‌ها به این مجموعه ارزشمند، چندین اثر تالیفی دیگر از آثار برگزیده تاریخی ادبیات کودک نیز افزودند که کتاب‌های «نظم کودکان» از انتشارات آکسفورد (در سال ۱۹۷۳)، ۳۳۲ «شعر بریتانیایی و آمریکایی» (همراه با یادداشت‌هایی درباره اثرگذاری این شعرها بر روند ادبیات کودک و ارزش‌های اجتماعی)، «افسانه های کهن پریان» (در سال ۱۹۷۴)، «مجموعه‌ای از بیست‌وچهار داستان پریان»، که برای نخستین بار و با تصویرهای فراوان منتشر شدند، «سه قرن شعر و ترانه برای کودکان» (در سال ۱۹۷۷) و «یک کتاب همراه برای مهدکودک‌ها» (در سال ۱۹۸۰) که در پیوست آن رونوشت‌های تمام رنگی از 24 کتاب تصویری قرن نوزدهم قرار داشت از آن جمله است.
پس از مرگ پیتر در سال ۱۹۸۸، کتابخانه‌ای در دانشگاه آکسفورد مجموعه زندگی و کتاب‌های کودکان را با پرداخت یک میلیون‌وپانصدهزارپوند خرید. پس از انتقال مجموعه به کتابخانه دانشگاه، میکرو فیش‌هایی از محتویات مجموعه تهیه شد تا دستیابی به منابع آن ساده‌تر و گسترده‌تر شود.
پس از آن، یونا به تنهایی پژوهش‌ها را ادامه داد و فرهنگ خرافه‌ها را در سال ۱۹۸۹، نسخه بازبینی شده‌ای از «عیسی را دیدم» با تصویرگری «موریس سنداک» در سال ۱۹۹۲ و یک سری کتاب‌های دیگر درباره بازی‌ها و فرهنگ شفاهی کودکان را تالیف و منتشر کرد.
پیتر و یونا اوپی، بدون برخورداری از آموزش دانشگاهی و پشتیبانی موسسه یا سازمانی، دست به این پژوهش‌های گسترده زدند و تنها با حق تالیف کتاب‌هایشان سرمایه لازم برای پروژه‌های بعدی و گذران زندگی را به دست می‌آوردند. آن‌ها با شوق و کوشش بسیار سال‌های زندگی خود را صرف کشف رازهای زندگی کودکان نمودند.