نخستین صفحه‌ی کتاب «شیری در پاریس» را که باز می‌کنید یک نقشه می‌بینید. روی نقشه نوشته شده است: نقشه‌ی پاریس. اما در این نقشه فقط چند مکان در شهر پاریس مشخص شده است. نکته‌ای در این نقشه هست و آن اینکه مسیرها با مسیریاب روی آن مشخص شده‌اند. اگر روی نقشه بیشتر تأمل کنید، متوجه می‌شوید که مسیر از ایستگاه قطار آغاز شده و به ترتیب به سنت ژرمن و مرکز ملی فرهنگ و هنر و پل هنرها و موزه‌ی لوور و کلیسای قلب مقدس و برج ایفل رفته و در میدان دونفه‌قوشقو به پایان رسیده است. اما چرا این مسیرها مشخص شده‌اند؟ با دیدن این نقشه، خواننده کنجکاو می‌شود کتاب را ورق بزند و از ماجرای آن باخبر شود!
شخصیت شیر داستان «شیری در پاریس»، از مجسمه‌ی شیری در میدان «دونفه روشِرو» پاریس الهام گرفته شده است. این مجسمه را بین سال‌های 1867 تا 1880 معمار مشهور، فردریک آگوست بارتولدی، ساخته و در این محل نصب کرده است.
نویسنده و تصویرگر این داستان، بئاتریس آلِمانیا با دیدن شیر میدانی در شهر پاریس تخیل کرده است که این شیر می‌توانسته داستانی داشته باشد. از این رو، این داستان را برای شیر دوست‌داشتنیِ میدان دونفه روشرو آفریده و در پایان داستان هم نظرش را این‌طور نوشته است: «همیشه از اینکه مردم پاریس شیفته‌ی این شیر بودند تعجب می‌کردم. فکر می‌کنم دلیلش این است که شیر از جایش بسیار راضی است.»
تصویرگری کتاب «شیری در پاریس»، دو وجهِ مستند «عکس‌های واقعی اشخاص» و «تصویرگری کتاب کودک» دارد. در وجه مستند، بریده‌ای از تصویر واقعی اشخاص به کار رفته است. در وجه تصویرگری کتاب کودک نیز از سبک نائیو استفاده شده است. در سبک نائیو، فیگورها از رو‌به‌رو، پشت یا پهلو تصویر شده‌اند، حجم ندارند و دو‌بعدی، مسطح و با کیفیتی کودکانه‌اند. «سبک نائیو در اصل سبک نقاشان یا تصویرگرانی بوده که آموزش‌دیده یا دانش‌آموخته نبوده‌اند.» (ص409، تصویرگری کتاب‌های کودکان؛ زهره قائینی)
خرید کتاب تصویرگری کتاب‌های کودکان- تاریخ، تعریف‌ها و گونه‌ها
به نظر می‌رسد تصویرگر و نویسنده‌ی کتاب «شیری در پاریس» به سبب آنکه از رویدادی واقعی داستانی تخیلی خلق کرده، متناسب با آن، تصویرگری کتاب را هم به دو صورت واقعی و تخیلی برگزیده و به کار برده است. او آگاهانه برای ایجاد نوعی تضاد در تصویرگری اثرش، از دو نوع تصویر واقعی و تصویرگری بسیار ابتدایی (سبک نائیو) استفاده کرده است. در تصویر شیر، از همین سبک نائیو استفاده شده است.
کریس هاوتن، نویسنده و تصویرگر کتاب «کمی گم شده‌ام» و «اوه، نه جورج» و برنده‌ی جایزه‌ی راگاتزی بولونیاست. وی درباره‌ی کتاب «شیری در پاریس» نوشته است: «دیدن کتاب شیری در پاریس یادم آورد که کتاب‌های تصویری چقدر می‌توانند زیبا باشند.»
خرید کتاب با موضوع خیال پردازی
کتاب «شیری در پاریس»، در قطع بزرگ چاپ شده است و با توجه به صفحه‌های بزرگ تصویرگری‌شده‌اش به نظر می‌رسد که برای معرفی ترویج‌گران کتاب کودک و بلندخوانی بسیار مناسب است؛ همچنین این تخیل را می‌تواند در ذهن مخاطبان کودک ایجاد کند که آن‌ها هم می‌توانند برای هر مجسمه‌ای که در شهرشان می‌بینند، داستانی روایت کنند و به مجسمه‌های شهرشان نسبت دهند.
