«جادوگر بیکار: قصه‌هایی با سه پایان» شامل چند داستان است که برای هر کدام از آن‌ها 3 پایان نوشته است. در هر داستان نویسنده از خواننده می‌خواهد که خودش یک پایان را انتخاب کند یا پایانی تازه برای داستان‌ها بنویسد.
داستان‌های کتاب به صورت جداگانه روایت می‌شوند. داستان آغازین کتاب الهام گرفته از شخصیت پینوکیو است که خواننده را با داستانی تازه از او، روبهرو می‌سازد. داستان بعدی درباره تینو است که بیمار است. اگر او تنها بماند سریع کوچک می‌شود. حالا می‌رسیم به آقای سکه‌ای، او آن‌قدر پول دارد که به جای مصالح ساختمانی، از پول‌هایش، برای ساخت خانه استفاده می‌کند. داستان بعدی درباره پسری با پشتکار است که با خلاقیت، یک سفر برای خودش به راه می‌کند و از هر مانعی با شجاعت عبور می‌کند. حالا نوبت به جادوگر بی‌چاره‌ای می‌رسد که بیکار است. او برای یافتن چرایی این بیکاری سفری را آغاز می‌کند که در آن با پیش‌رفت تکنولوژی روبهرو می‌شود. داستان بعدی درباره رینالدوست. او بعد از حادثه‌ای که با دوچرخه‌اش پیش می‌آید، نام هر چیز را می‌برد، در خانه ظاهر می‌شود. داستان دیگر درباره آقای وروچی است که بعد از یک روز سخت کاری می‌خواهد در تنهایی خود استراحت کند. اما ناگهان خانم اخبارگو و کم کم همه افرادی که خبرها درباره آن‌هاست، در اتاقش ظاهر می‌شوند. داستان پایانی هم درباره صدای گریه‌های بسیار بلندی است که آقای مهربانی می‌شنود. او برای پیدا کردن صاحب گریه‌ها تا کشورهای دیگر نیز می‌رود. همه این داستان‌ها با سه پایان‌بندی گوناگون، به انتها می‌رسد.
کتاب « قصه‌هایی با سه پایان» دارای داستان‌های بسیاری است که تعدادی از آن‌ها در ترجمه فارسی کتاب با عنوان «جادوگر بیکار: قصه‌هایی با سه پایان» منتشر شده است.
هر داستان کتاب سه پایان دارد که نویسنده به مخاطب، پیشنهاد تخیل و بازی با داستان‌های کتاب را می‌دهد. موضوع داستان‌ها بسیار ساده و در عین حال غیرعادی است. تصویرهای کمی در کتاب است و داستان به گونه‌ای روایت می‌شود که کودک بتواند تخیل خود را برای فهم داستان به کار بگیرد. در آخر کتاب، نویسنده پایان دل‌خواهش را می‌گوید و مترجم کتاب نیز درباره «جانی رداری» مطالبی را یادآور می‌شود. کتاب برای تمرین نویسندگی، افزایش دایره واژگان کودک و پرورش خلاقیت آن‌ها مناسب است.
«جانی رداری» نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار بوده است. او اهل ایتالیا و یک نویسنده جهانی است که در سال 1970 برنده جایزه «هانس کریستین آندرسن» شده است. «رُداری» معلمی بوده است که بعدها نوشتن برای کودکان را آغاز کرده است. در بیشتر آثار او تاکید بر خلاقیت و تخیل است؛ چرا که خلاقیت را یک پدیده طبیعی در کودکان و تخیل را عامل بروز خلاقیت می‌پنداشته است. همچنین او، آثارش را بر پایه پژوهش‌های عمیقش درباره آموزش و پرورش کودکان و نوجوانان نگاشته است. او در سال 1980 چشم از جهان فروبسته است.
«مهناز صدری» دانش‌آموخته دانشگاه ملی مسکو است. او از سال 1350 در دانشگاه تهران، استاد زبان روسی بوده است. او پس از بازنشستگی، به ترجمه و تألیف آثار گوناگونی پرداخته است. صدری درباره ترجمه کتاب «جادوگر بیکار» گفته است که تنها تعدادی از داستان‌های کتاب که آن‌ها را برای فرهنگ ایرانی، جذاب‌تر و مناسب‌تر یافته، ترجمه کرده است.
«مهسا منصوری» تصویرگر نسخه‌ی فارسی کتاب است. او از کودکی طراحی کرده است و دانش‌آموخته رشته نقاشی و تصویرسازی است. به باور او کودکان حق دارند کتاب‌های با کیفیت بخوانند و تصویرهای خوب ببینند.
